پارگی تاندون عضلات اطراف زانو
پارگی تاندون عضلات اطراف زانو
تاندون ها رشته های محکمی از بافت پیوندی هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند.
آسیب های تاندون ( از جمله پارگی تاندون ) عضله معمولا به علت اعمال نیروهای کششی شدید و ناگهانی به عضله در هنگام انقباض آن (به خصوص حین فعالیت ورزشی) ، ترومای مستقیم ، خستگی عضلانی و یا گرم نکردن کافی پیش از شروع تمرین ایجاد می شود.
در برخی موارد نیز بیماری های مزمن ( مانند آرتریت روماتوئید، بیماری های مزمن کلیوی، دیابت، دیالیز، نقرس، لوسمی و عفونت و..) و یا استفاده از برخی داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها ممکن است باعث ضعف شدن تاندون شده و یک نیروی مختصری می تواند موجب پارگی تاندون عضله شود.
آسیب به تاندون عضله می تواند بصورت کشیدگی عضلانی و یا پارگی فیبرهای عضلانی یا تاندون آن بصورت ناقص یا کامل باشد. پارگی های وسیع در تاندون می تواند باعث آسیب های ناتوان کننده شود.
در آسیب های شدیدتر ممکن است حین جدا شدن تاندون قسمتی از استخوان را همراه خود بکند، که به این حالت شکستگی کندگی گفته می شود.
مهمترین علامت آسیب تاندون عضلات اطراف زانو :
- درد و تورم در ناحیه آسیب دیده : شدت درد در حین حرکت بیشتر می شود و ممکن است با تورم و یا کبودی در محل آسیب همراه باشد.
- ضعف قابل توجه در عضلات ناحیه زانو
- هنگام فشار دادن یا لمس ممکن است قطعه استخوان جدا شده احساس شود
- کاهش توانایی خم کردن زانو
- تشکیل میوزیت اوسیفیکان( استخوانی شدن بافت عضله) در سطوح شدید آسیب دیدگی
تشخیص:
- معاینه توسط پزشک و بررسی مکانیسم ایجاد آسیب
- گرافی ساده
- MRI : تشخیص قطعی این آسیب ها با کمک MRI میسر می شود .MRI می تواند تصویر خوبی از بافت های نرم مانند عضله را نشان دهد. در نتیجه می تواند به تایید تشخیص آسیب ، شدت و میزان کشش تاندون و یکپارچگی ساختار استخوانی، خونریزی های بافت نرم و آسیب های غلاف عضلانی استفاده شود.
روش های درمان:
درمان غیرجراحی:
اگر کشیدگی و پارگی تاندون عضله به صورت جزئی باشد، با مدتی بی حرکتی و سپس شروع نرمش های کششی و تقویتی تا حدود زیادی بهبود می یابند. استراحت، کمپرس یخ برای کاهش التهاب و درد ( روزانه چندین مرتبه هر بار به مدت 10 تا 15 دقیقه) ، استفاده از یک بریس و یا باند کشی و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی نیز موثر هستند.
درمان جراحی:
در پارگی تاندون کامل، درمان بصورت عمل جراحی و با اتصال مجدد تاندون عضله به استخوان انجام می شود و فیزیوتراپی جهت بازیابی فعالیت کامل زانو لازم خواهند بود.
گاهی اوقات بخصوص در موارد مزمن ترمیم تاندون پاره شده نیاز به استفاده از پیوند یا گرافت دارد.
بعد از عمل جراحی تمرینات توانبخشی شامل فیزیوتراپی وتمرینات افزایش قدرت عضلات همسترینگ برای برگرداندن محدوده حرکت طبیعی باید آغاز شود.
در افراد مسن که فعالیت بدنی زیادی ندارند پارگی های کامل را نیز می توان بصورت غیر جراحی درمان کرد.
دکتر سلیمانها
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
دانشیار گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان
عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی