درمان های جراحی آسیب موضعی غضروف مفصل زانو

آسیب موضعی غضروف مفصل زانو بیشتر در سنین 15 تا 30 سالگی یا بالای 50 سالگی دیده می شود.

در این عارضه غضروف آسیب دیده به تنهایی یا همراه با یک تکه کوچک استخوان زیرین از موقعیت طبیعی خود خارج می شود .

اگر یک قطعه شل غضروف بین قسمت های متحرک زانو گیر کرده باشد، می تواند باعث قفل شدن زانو شود و یا به غضروف سالم آسیب برساند . گاهی اوقات نیز یک قطعه شل احساس می شود که در اطراف ناحیه مفصل حرکت می کند.

علل مختلف آسیب های غضروفی زانو عبارتند از:

• عواملی که منجر به ناپایداری های زانو می شوند مانند آسیب های درمان نشده لیگامانی
• ضربه مستقیم و یا تروماهای مکرر جزئی ورزشی
• آسیب استخوان زیرین
• بیماری هایی نظیر استئوآرتریت
• فعالیت شغلی سنگین
• اضافه وزن

غضروف آسیب دیده ممکن است منجر به علائم کوتاه مدت مانند درد ، تورم ، علائم قفل شدن و محدودیت حرکتی شود.  علائم طولانی مدت آسیب های غضروفی زانو می تواند منجر به آرتروز و تخریب تریجی مفصل زانو شوند.

روش های درمان جراحی آسیب موضعی غضروف مفصل زانو :

غضروف مفصل بافتی کم سلول و کم عروق است، به همین دلیل قدرت ترمیم بسیار کمی دارد و یک ضایعه غضروفی خود به خود ترمیم و بازسازی نمی شود.

هدف از درمان، بازگرداندن سطح لغزشی یکنواخت در ناحیه غضروف می باشد که در تسکین درد ، قفل شدن و تورم زانو موثر بوده و امکان بازگشت فعالیت های روزمره بیمار را فراهم می کند.

همچنین ، درمان به موقع این عارضه از تغییرات دژنراتیو و تخریب پیشرونده مفصل زانو جلوگیری می کند.

در صورت وجود ضایعات موضعی به صورت فلپ یا تکه دارای علائم یا آسیب زیاد در غضروف ، جراحی پیشنهاد می شود و اتصال مجدد یا خارج کردن بافتی که به طور جزئی یا کامل جدا شده است، انجام می شود. در برخی موارد نیز ناحیه آسیب دیده را با پیوند غضروف یا تحریک ترمیم غضروف درمان می کنند. تکنیک های جراحی مورد استفاده در این عارضه عبارتند از:

• موزائیک پلاستی

شامل جایگزینی ناحیه معیوب با پیوندهای استئوکندری است. در این جراحی پلاگ هایی استوانه ای شکل از نواحی کم فشار غضروف سالم خود بیمار (نواحی در مفصل که وزن کمتری بر رویشان وارد می شود) برداشته شده و در نواحی آسیب دیده کاشته می شود. این پلاگ ها شامل غضروف و استخوان زیر آن می باشند و قطری در حدود چند میلیمتر دارند.

• میکرو فرکچر (شکستگی میکرونی) و تحریک استخوان:

با استفاده از یک ابزار نوک تیز بر روی استخوان محل ضایعه سوراخ های کوچکی ایجاد می شوند. پس از سوراخ شدن استخوان سلول های بنیادی و خون از استخوان به محل ضایعه آمده و روی ضایعه ایجاد لخته خون می کند. این لخته نهایتا به بافتی مقاوم و صاف که بیشتر از جنس غضروف هیالین (hyaline cartilage) و غضروف رشته ای (fibrocartilage) است تبدیل می شود و بازسازی و ترمیم غضروف را تحریک می کند .

عوارض جراحی:

علاوه بر خطرات ناشی از هرگونه عمل جراحی و بیهوشی ، برخی از خطرات خاص این جراحی عبارتند از:

• اگر توانبخشی بعد از عمل به درستی انجام نشود ، سفتی مفصل ایجاد می شود.
• واکنشهای التهابی
• ایجاد هماتوم و یا لخته های کوچک خون در اطراف ناحیه جراحی
• بروز عفونت ، اگرچه نادر است (خطر کمتر از 1%) ، اما یک عارضه جدی است
• حرکت گرافت یا جابجایی قطعه غضروف فیکس شده که ممکن است نیاز به جراحی مجدد داشته باشد