زانوی شناور توصیف شكستگی توأم بالا و پایین مفصل زانو در يك طرف بدن است. زانوي شناور عموماً به دليل تروماي با انرژي بالا به خصوص تصادفات ناشي از وسايل نقليه موتوری اتفاق مي افتد.
احتمال بروز شکستگی های باز در یک یا هر دو محل شکستگی بالاست( حدود 70-50 درصد). شایعترین حالت ترکیب شکستگی بسته استخوان ران با شکستگی باز استخوان تیبیا است.
با توجه به مکانیسم آسیب و شدت ترومای وارد شده به اندام، احتمال آسیب همزمان در مفصل زانو وجود دارد که متعاقب آن، ترومای شدید بافت نرم، آسیب مفصلی لیگامان و منیسک ها ، جوش نخوردن شکستگی ، آسیب نورواسکولار (مانند عصب پرونئال) و ضایعات عروقی (عمدتا شریانهای popliteal و posterior tibial arteries) احتمال بالایی دارد.
شدت آسیب بر اساس نوع و میزان نیروی وارده متفاوت می باشد. شايعترين آسيب ليگامـاني براسـاس معاينـه بالينی در زانو، آسيب ACL و MCL و بيشترين ميزان محـدوده حركتـی زانو و كمترين آسيب ليگامانی در موارد شكستگي های ديافيزيال است.
- شكستگي های داخل مفصل : احتمال آسيب عناصر مفصلی در اين بيماران بيشترمی باشد.
- شكستگي های خارج مفصلي : هر دو شكستگی ران و ساق و درگيری مفصل زانو ندارند، به نظر ميرسد آسيب همزمان در عناصر ليگامان نيز وجود داشته باشد.
علائم
در معاینه بالینی ، معمولاً در هر دو محل شکستگی استخوان ساق و استخوان ران ، همراه با کوتاه شدن اندام مبتلا ، حساسیت به لمس و درد شدید وجود خواهد داشت.
ارزیابی
روشهای مختلفی در ارزيابی همزمان آسيبهای زانو در بيماران با زانوی شـناور كـه شكـستگی خـارج مفـصلی دارند وجود دارد كه ساده ترين آنها انجام معاينه در اتاق عمـل و تحت بيهوشی پس از ثابت نمودن شكستگيها مي باشد. معاينه بيماران زير بيهوشی پس از ثابت نمودن شكستگيهـا تا حدودي می تواند مشخص كننده آسيبهای ليگامانی باشد. همچنين در پيگيــريهــای بعــدی مــي تــوان از روشهــای مختلــف تصويربرداری مانند ام آرآی وآرتروگرافی و… استفاده نمود. وضعیت عصبی عروقی نیاز به معاینه کامل دارد.
عوارض
- درمان نامناسب می تواند باعث عفونت ، جوش نخوردن ، بدجوش خوردن و محدودیت حرکتی زانو گردد. این عوارض می تواند به اختلال عملکردی منجر شود و غالباً نتایج ناخوشایند ایجاد می کند
- در کودکان آسیب اپی فیز می تواند بر روی صفحات رشد باز تأثیر منفی بگذارد و کودک را مستعد اختلاف طول اندام و ناهنجاری های زاویه ای می کند.
درمان
لازم است شكستگي ها در اولين فرصت تثبیت شوند تا بازتوانی بيمار هر چه سريعتر آغاز گردد. روشهای مختلفی برای تثبیت وجود دارد و شکستگی های پیچیده تر ممکن است به اقدامات تهاجمی بیشتری نیاز داشته باشد. روش هاي جراحی مختلفی براي درمان شكستگی بيماران زانوي شناور شرح داده شده است که به عوامل مختلفی بستگی دارد:
- شکستگی با زخم یا بدون زخم
- نوع الگوی شکستگی
- محل شکستگی
- میزان خردشدگی شکستگی
- بلوغ اسکلت
- میزان آسیب بافت نرم
شکستگی های استخوان ران معمولاً با استفاده از یکی از سه گزینه جراحی می شوند:
- intramedullary nailing
- compression plate screws
- External Fixator
تثبیت خارجی (External fixation) شایعترین گزینه در مورد شکستگی باز استخوان تیبیا است. Plate screws یا locked intramedullary nails می توانند در سایر موارد شکستگی های استخوانی تیبیا استفاده شوند.
