عوارض عروقی در زانوی شناور

عوارض عروقی در زانوی شناور

زانوی شناور تقريباً هميشه به دنبال ترومای با انرژی بالا بخصوص تصادفات ناشی از وسايل نقليه موتوری اتفاق می افتد . با توجه به شدت بالاي ترومای وارده به اندام ، معمولاً به طور همزمان با آسيب های وسيع لیگامانهای مفصل زانو و نسج نرم همراه است، از این رو درمان آن يك چالش بزرگ در ارتوپدي محسوب می شود. 

شكستگی تنه استخوان ران، شكستگی پلاتو و تنه استخوان تيبيا محدوده زانوی شناور را تشكيل می دهند.

با توجه به اینکه زانوی شناور در اغلب موارد بر اثر حوادث موتوری ایجاد می شود ، زانوی شناور در زنان نسبت به مردان شيوع كمتری دارد . همچنين در گروه سنی 40 – 21  سال بیشتر شایع است.

میزان بروز ضایعات عروقی 

در تعداد قابل ملاحظه ای از بيماران مبتلا به بیماری به طور همزمان آسيب های متعددی در زانو وجود دارند كه با معاينه دقيق بيماران زير بيهوشی، پس از ثابت نمودن شكستگی ها و بررسی های بيشتر می توان اين ضايعات را  تشخيص و درمان نمود.

یکی از مهمترین عوارض زانوی شناور ضایعات عروقی همراه می‌باشد . این عارضه می تواند با اختلال عروق و ايسكمی اندام ، هم در بدو مراجعه و هم در طول درمان همراه باشد. شدت این آسيب براساس نوع و ميزان نيروی وارده متفاوت می باشد.

آسيب عروقی در دررفتگی پشتی زانو 40-20 درصد ، در شكستگی های سوپراكونديلار و پلاتوی تيبيا برحسب نوع و ميزان جابه جايی شكستگی 50 – 12 درصد گزارش شده است. در زانوی شناور در حدود 20 درصد بيماران با آسيب عروق همراه است و در برخی موارد منجر به قطع عضو می شود.

تشخیص ضایعات عروقی در زانوی شناور

تقريباً تمام اختلالات حاد عروقی اندام در دو هفته اول پس از بروز ضربه مشخص می شوند.

در تشخيص آسيب های عروقی ناشی از ترومای اندام، آنژيوگرافی به عنوان استاندارد طلايی مطرح است.

درمان ضایعات عروقی در زانوی شناور

به طور کلی شكستگي دررفتگی های اندام تحتانی همراه با آسيب عروقی بايد سريعاً تشخيص داده شوند و مورد درمان قرارگيرند. در موارد زانوی شناور نیز درمان آسيب عروقی همراه، اولويت دارد چون در صورت تاخير درمان، منجر به سندروم كمپارتمان و نكروز عضلانی و در نهايت ، حتی با حفظ اندام ، موجب معلوليت دايمی فرد می شود. در مواردی كه آسيب عروق همراه با زانوی شناور منجر به قطع عضو شود عوارض جبرا ن ناپذير فردی و اجتماعی ايجاد می شود.

اگر علايم شديد عروقی هماتوم نبض دار، خونريزی شديد و یا ايسكمی حاد اندام باشند جراحی اورژانس شامل  فيكساسيون شكستگی و ترميم عروق لازم است. اگر موارد علايم خفيف مثل هماتوم كوچك، خونريزی كم، همراه بودن آسيب عصبی و يا اختلاف فشار شريانی دو اندام با سونوگرافی داپلر در حد 10 % باشد، می توان صبر كرد و ارزيابی های بيشتر انجام داد.

ابتدا بايد عروق ترميم شوند و بعداً شكستگی فيكس شود، مگر اينكه شكستگی بی ثبات و جااندازی آن مانور شديدی لازم داشته باشد كه در اين حالت برای جلوگيری از صدمه به بخيه های عروق، اول شكستگی فيكس می گردد.