هایپراکستنشن زانو هنگامی رخ میدهد که مفصل زانو بیشتر از محدوده طبیعی خود به عقب حرکت کند. علت بروز این عارضه متفاوت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:
- علل اولیه مانند شلی ذاتی لیگامان های مفصل زانو (familial ligament laxity)، عقب زدگی مادرزادی زانو، ضعف عضلات اکستانسور لگن یا عضله چهار سر رانی ، راستای نامناسب استخوانهای Femur و Tibia
- علل ثانویه مانند شکستگی ، آسیب کمپارتمان خلفی زانو، پارگی لیگامانهایPCL یا PLC ، تعویض مفصل زانو و شلی اجزای ایمپلنت کپسول مفصلی ، بدجوش خوردن به دنبال شکستگی استخوانهای اطراف مفصل زانو
به طور کلی هایپراکستنشن زانو یک آسیب شایع در ورزش های پربرخورد یا تماسی می باشد. در این حالت مفصل زانو در اثر اعمال نیرویی شدید هنگام تحمل وزن ، در دامنهای فراتر از دامنۀ حرکتی عادی مفصل رو به عقب خم میشود.
ورزشکاران زن بیشتر از مردان در معرض این عارضه قرار دارند.
علائم
علائم عارضه بر اساس مکانیسم آسیب و قدرت کلی مفصل زانو متفاوت است.
هایپراکستنشن زانو می تواند باعث درد موضعی ، تورم خفیف ، بی ثباتی زانو و محدودیت دامنه حرکتی زانو شود. در موارد شدید هایپراکستنشن زانو ممکن است باعث آسیب رباط ها ، غضروف ها یا سایر بافت های نرم داخلی شود .
همچنین در حین هایپراکستنشن زانو ممکن است چندین ساختار همزمان آسیب ببینند. رباط هایی مانند رباط صلیبی قدامی (ACL) ، رباط صلیبی خلفی (PCL) یا رباط پوپلیتئال (رباط پشت زانو) ممکن است دچار پیچ خوردگی یا پارگی شوند. همچنین سایر ساختارهای زانو مانند مینیسک ممکن است در حین هایپراکستنشن زانو آسیب ببینند .
تشخیص هایپراکستنشن زانو
شرح حال بیمار و معاینه بالینی : در طول معاینه فیزیکی ، پزشک با حرکت پا به جلو و عقب ، دامنه حرکتی زانو را بررسی می کند. در برخی از بیماران قفل شدن پا نشان دهنده آسیب شدیدتر است. در طول این فرایند ، پزشک همچنین کبودی یا تورم قابل مشاهده را که ممکن است به دلیل پارگی رباط یا سایر آسیب های خلفی باشد ، بررسی کند.
تصویربرداری: برای ارزیابی بیشتر خصوصا در موارد آسیب شدید یا اگر انتظار می رود از مداخله جراحی به عنوان درمان استفاده شود ، تصویربرداری رادیوگرافی یا MRI انجام می شود.
روش های درمان
برای جلوگیری از آسیب بیشتر مفصل زانو باید هر چه سریعتر نسبت به درمان عارضه اقدام شود.
در صورت سالم بودن رباط های صلیبی و طرفی ، استراحت ، داروهای ضد درد ، استفاده از بریس، فیزیوتراپی و توابخشی و تقویت عضلات اطراف زانو به منظور بهبود عوارض هایپراکستنشن زانو به این بیمارن توصیه می شود.
در مواردی که در حین هایپراکستنشن زانو رباط ها یا سایر ساختار زانو آسیب دیده باشند، ممکن است جراحی ضروری باشد. معمولا در این شرایط ، جراحی با هدف ترمیم و بازسازی رباط ها و مینیسک انجام می شود.
مدت زمان بهبودی
به طور کلی عواملی مانند سن ، جنس ، وزن ، مکانیسم آسیب و تکنیک جراحی می توانند بر زمان بهبود علائم این عارضه تأثیر بگذارند. در بیشتر مواردفیزیوتراپی می تواند به کاهش زمان بهبودی کمک کند.
بهبود پیچ خوردگی خفیف تا متوسط، پس از آسیب هایپراکستنشن زانو، ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد. در این مدت محدود کردن فعالیت هایی که زانو را تحت فشار قرار می دهند بسیار مهم است .
در صورت انجام جراحی و بازسازی رباط آسیب دیده، اغلب زمان بهبودی طولانی مدت 6 ماه یا بیشتر را با خود به همراه دارد.
پیشگیری
پیشگیری از هایپراکستنشن زانو شامل حفظ قدرت عضلات اطراف زانو ( به ویژه عضلات چهارسرران ) و همچنین گرم کردن و سرد کردن مناسب قبل و بعد از هر تمرین یا مسابقه ورزشی است.
