درمان های غیر جراحی در ارتوپدی:

آسیب های مختلف ارتوپدی شامل: کشیدگی ،پیچ خوردگی،در رفتگی وشکستگی های استخوان ها و مفاصل ،از علل عمده ی مراجعه ی بیماران به مراکز در مانی محسوب می شوند.بسیاری از این آسیب ها ،توسط یک پزشک عمومی مجرب ویا یک کارورز (اینترن)آموزش دیده ،به خوبی قابل درمان می باشند.متاسفانه ،فقدان دانش کافی جهت شناخت این دسته از آسیب ها (ضعف تئوری )و از طرفی کمبود مهارت های بالینی درمانی ،باعث ارجاع این بیماران به متخصصان و تحمیل بار اضافی به سیستم بهداشت و درمان می گردد.

پژوهش های متعدد در زمینه ی کیفیت آموزش ،نشان داده اند :

• “زمانی سطح بالایی از دانش فراهم میگردد که در کنار آموزش نظری علوم پزشکی ،دانشجو نیز به صورت پویا بر بالین بیمار حاضر باشد”
• و بعد از یادگیری مهارت های درمانی ،به صورت مستقل اقدامات درمانی را زیر نظر مدرسان انجام دهد.

علی رغم وجود کتب رفرانس ارتوپدی ،منابعی که به طور اختصاصی به چگونگی انجام درمان های غیر جراحی و آموزش مرحله به مرحله ی آن بپردازند،اندک هستند.در کتاب درمان های غیر جراحی در ارتوپدی ،سعی برایجاد پلی میان آموزهای تئوری و مهارت بالینی دانشجویان شده است،تا با زبانی ساده و قابل درک ،روش های درمان غیر جراحی ارتوپدی شامل آتل گیری ،گچ گیری و کشش ها برای آموزش کارورزان و پزشکان جوان فراهم آید.

تاریخچه

تاریخچه ی درمان های غیر جراحی به ایران باستان نیز باز می گردد.در آن دوران به جای واژه ی آتل از واژه ی جیبره یا بستانه استفاده می شده است و درنهایت امروزه از واژه ی اتل استفاده می شود.در ان زمان ،برای  تهیه ی جبیره ،از چوب کاج یا چوب خدنگ استفاده می شد.و در صورتی که نوک چوب ها ،بیمار را آزار می داد در زیر جبیره ها الیاف نرم پنبه یا پشم قرار می دادند.

در تصاویر زیر صفحاتی از کتاب مذکور را مشاهده می فرمایید:

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت