زمان خارج سازی تجهیزات ارتوپدی از بدن

تجهیزات تثبیت کننده ارتوپدی در درمان بسیاری از شکستگی ها و جراحی های ترمیمی کاربرد وسیعی دارند.

بسیاری از موارد شکستگی های همراه با جابجایی استخوان با عمل جراحی درمان می شوند و در اغلب آنها از تجهیزات تثبیت کننده (ایمپلنت) داخلی، خارجی و یا داخل کانال استخوانی به منظور ثابت کردن و تنظیم جایگاه استخوان استفاده می شود.

پزشک معالج در مورد نوع و جنس ایمپلنت های ارتوپدی بکار برده شده برحسب نوع عارضه، سن بیمار ، محل کارگذاری و  … تصمیم گیری می کند.

سرنوشت تجهیزات ارتوپدی بکار رفته در بدن بیماران

• برخی تجهیزات تا آخر عمر فرد ، در بدن وی باقی می ماند

این نوع تجهیزات یا طوری طراحی شده اند که پس از مدتی در بافت های بدن جذب و جایگزین می گردد و یا خود جایگزین قسمتی از استخوان و یا بافت بدن شده اند، مانند پیچ های قابل جذب ، پیچ هایی که برای نگهداری اتصال تاندون یا رباط بکار می روند و یا پروتزهای تعویض مفصل

• در مورد سایر ایپلنت ها مانند پیچ و پلاک و میله های داخل کانال استخوانی (نیل اینترامدولی) برحسب محل بکار رفته و نیز سن فرد تصمیم گیری می شود

برحسب سن فرد ، مدت زمان خارج سازی وسیله متفاوت است:

• از جمله مواردی که حتماً توصیه شود ایمپلنت برداشته شود در کودکان است ( در اطفال ممکن است کمتر از شش ماه ، تجهیزات بکار رفته خارج شود)
• در بالغین متوسط زمان خارج سازی وسیله دو سال می باشد
• در افراد مسن بدلیل خطرات ناشی از جراحی مجدد ، تا حد امکان نیاز به خارج سازی ایمپلنت نمی باشد

ایمپلنت هایی که قسمت اعظم آنها در خارج از بدن انسان قرار دارند عموما بعد از جوش خوردن شکستگی خارج می شوند.

• در اغلب موارد، تثبیت قطعات کوچک استخوان و یا در اطراف مفاصل (بخصوص در شکستگی های دست) از پین استفاده می شود. گاهی اوقات بعد از جراحی سر پین در خارج از پوست باقی می ماند و پس از گذشت چند هفته که قطعات شکسته شده به اندازه کافی به یکدیگر می چسبند پین ها در کلینیک توسط پزشک ارتوپد ، بدون درد و بدون نیاز به جراحی خارج می شوند.

• اکسترنال فیکساتور ها معمولا بعد از گذشت چند هفته تا چند ماه توسط پزشک معالج و در کلینیک بدون نیاز به بیهوشی خارج می شوند.

• در مواردی که برای تثبیت تنها از پیچ در داخل استخوان ها استفاده شده باشد، معمولا نیازی به خارج شدن نداشته و می توانند تا آخر عمر بدون ایجاد مشکلی در بدن باقی بمانند. بعضی از پیچ ها هم بطور موقت گذاشته می شوند و بعد از مدتی باید خارج شوند. در مواردی که سر پیچ زیر پوست باشد و بیمار را اذیت کند ممکن است نیاز به خارج کردن آن باشد.

• از پلاک ها برای بی حرکت کردن شکستگی های بازو، ساعد، لگن، ران و ساق استفاده می شود. باقی ماندن پلاک در اندام به مدت زیاد موجب پوکی استخوان می شود، این پدیده بخصوص در ران و ساق دیده می شود و در اندام فوقانی روند پوکی استخوان در زیر پلاک صورت نمی گیرد. بنابراین تمام پلاک های ران و ساق بعد از اینکه شکستگی آنها جوش خورد و محکم شد باید خارج شوند. این زمان معمولا بین یک و نیم تا دوسال است. پس از این مدت پزشک جراح از استخوان عکس برداری می کند و اگر تشخیص داد که شکستگی به اندازه کافی محکم شده و دیگر نیازی به پلاک ندارد باید آن را از بدن خارج کرد.

پلاک های بازو یا ساعد حتی بعد از جوش خوردن شکستگی نیازی به خارج شدن ندارند. در این موارد، به دلیل نزدیک بودن پلاک و عصب اندام ، در موقع خارج کردن پلاک ممکن است به عصب اندام آسیب برسد ، بنابراین بطور کلی در اندام فوقانی تا حد امکان بهتر است مجددا دستکاری و سعی در خارج سازی وسیله نگردد مگر در شرایط خاص و یا مواردی که فرد ورزش های سنگین و ضربه ای ( مانند ورزش های رزمی ) انجام دهد که در این افراد بهتر است پلاک های بازو و ساعد هم خارج شوند.

سایر مواردی که لازم است ایمپلنت ارتوپدی خارج شود عبارتند از:

• فشار موضعی پیچ و پلاک

مواردی قسمتی از ایمپلنت از استخوان بیرون زده و برجسته باشد و این بیرون زدگی زیر پوست لمس شده و بیمار را اذیت کند یا باعث فشار بر روی مفصل کناری یا عروق و اعصاب یا تاندون ها یا عضلات اطرافش شده و مانع کارکرد مناسب آنها شود .

• جابجا شدن پلاتین
• عفونت محل جراحی