پارگی رباط صلیبی خلفی
پارگی رباط صلیبی خلفی ، مهم ترین عملکرد رباط متقاطع ناحیه ی پشتی (PCL) ، مانع شدن از در رفتگی تیبیا ( استخوان درشت نی ) است و از حرکت استخوان درشت نی به سمت عقب جلوگیری می کند. همچنین به پایداری زانو در هنگام حرکات چرخشی کمک می کند.
آسیب رباط صلیبی خلفی ۵ تا ۲۰ درصد کل آسیب های رباط زانو را شامل می شود.
رباط صلیبی خلفی نسبت به رباط متقاطع ناحیه ی جلویی زانو ، قدرت بیشتری دارد . پارگی رباط صلیبی خلفی نسبت به پارگی رباط صلیبی ACL شیوع کمتری دارد.
آسیب این لیگامان ممکن است بصورت فقط کشیدگی باشد و یا ممکن است لیگامان دچار پارگی ناقص یا پارگی کامل شود. پارگی ناقص معمولا شایعتر است و اکثراً نیاز به جراحی ندارد.
شیوع آسیب حاد رباط صلیبی خلفی زانو در دامنه سنی 18 تا 44 سال بیشتر دیده می شود هرچند که در سنین بالاتر نیز به علت فرسودگی در رباط ها و مفاصل، احتمال پارگی در رباط صلیبی خلفی وجود دارد.
عوامل خطرساز پارگی رباط صلیبی خلفی زانو
آسیبهای PCL عمدتا به دلیل ضربه‌ی مستقیم به زانویی که در حالت خم شده قرار دارد ایجاد می‌شوند ، به عنوان مثال افتادن روی زانوی خم شده در فعالیت های ورزشی پربرخورد مانند فوتبال و یا برخورد زانوی سرنشین جلوی وسیله‌ی نقلیه به داشبورد در تصادفات رانندگی .
علاوه بر آن موارد دیگری مانند آسیبهای قبلی در مفصل زانو نیز ممکن است فرد را مستعد پارگی رباط صلیبی خلفی زانو نماید.
عوارض پارگی رباط صلیبی خلفی زانو
در مواردی که آسیب رباط صلیبی خلفی همراه با آسیب دیدگی سایر ساختارهای زانو نباشد ، ممکن است علائم و نشانه های آسیب رباط صلیبی خلفی آنقدر خفیف باشد که مشکلات حرکتی در زانوی آسیب دیده ایجاد نکند و حتی بیمار متوجه آسیب نشود . در این شرایط ممکن است با گذشت زمان عوارض آسیب دیدگی شامل درد مداوم ، بی ثباتی در زانو و تغییر در الگوی راه رفتن بروز کند و منجر به مشکلات ثانویه در مفصل زانو گردد.
در صورت مزمن بودن عارضه و عدم درمان مناسب و به موقع، بسته به چگونگی و میزان آسیب دیدگی این ساختارها، ممکن است بیمار در طولانی مدت دچار عوارض زیر گردد:
- درد زانو و بی ثباتی زانو
- استئوآرتریت پاتلوفمورال و درد قدام زانو
- آرتروز ثانویه در قسمتهای داخلی مفصل زانوی آسیب دیده
- تخریب منیسک
در بسیاری از موارد ، هنگام آسیب رباط صلیبی خلفی ، سایر ساختارهای داخل زانو ( از جمله رباط های دیگر یا غضروف ها ) نیز آسیب می بینند. آسیب دیدگی معمولا شامل قسمت گوشه خلفی زانو (posterolateral corner) شامل مینیسک جانبی ، سطوح غضروف مفصلی استخوان تیبیا و فمور ، رباط صلیبی جانبی و باند ایلیوتیبیال است.
در مواردی که پارگی PCL بر اثر ترومای با سرعت بالا رخ می دهد غالباً ، کوفتگی استخوانی (bone-contusion) سطح پروگزیمال درشت نی مشاهده می شود.
