ناپایداری و دررفتگی مکرر

دیسپلازی تروکلئار

دیسپلازی تروکلئار

تروکلئا ناحیه ای از زانوست که به راحتی قابل تشخیص می باشد. وقتی زانو خم شده است، پاتلا (کشکک زانو) بر روی بخشی که شیار تروکلئار نام دارد، قرار می گیرد.کناره ی پاتلا و دیواره های شیار تروکلئار باید تقریبا موازی هم باشند. شکل شیار تروکلئار طبیعی به صورت مقعر می باشد و بخش های طرفی آن نسبت به قسمت میانی باید برآمده تر باشند. شکل شیار تروکلئار باعث می شود که پاتلا در هنگام پایین و بالا رفتن در قسمت دیستال فمور (استخوان ران)، در بخش مرکزی باقی بماند. اهمیت این موضوع به این دلیل می باشد که پاتلا برای عضلات چهار سر ران نقش یک اهرم را بازی می کند و باعث افزایش قدرت آن می شود.

شیار تروکلئار طبیعی

 

دیسپلازی تروکلئار به حالتی گفته می شود که تروکلئا صاف و یا حتی به صورت محدب باشد. که این حالت معمولا منجر به پاتلای ناپایدار می شود. در این حالت شکل تروکلئا غیر طبیعی بوده و پاتلا محدوده استخوانی دو طرف خود، که باعث نگه داشتن آن در مرکز می شود را ندارد. در نتیجه بیمار برای نگه داشتن پاتلا در جایش فقط باید به رباط پاتلوفمورال میانی و عضلات چهارسر خود اتکا کند.

 

علائم دیسپلازی تروکلئار:

  1. درد زانو
  2. ریسک بالای دررفتگی و ناپایداری پاتلا

 

نمای رادیوگرافی در رفتگی پاتلا

 

تشخیص دیسپلازی تروکلئار:

معمولا تشخیص دیسپلازی تروکلئار توسط معاینه بالینی و عکس رادیوگرافی داده می شود.

  1. معاینه:

در این بیماران معمولا در حالت اکستنشن کامل (صاف شدن زانو) و خم شدن زانو در زاویه 45 درجه حرکت پاتلا به سمت داخل یا خارج افزایش می یابد. همچنین در معاینه، به بیمار احساس ترس از در رفتگی کشکک دست می دهد.

 

  1. رادیوگرافی:

در گرافی ساده لترال زانو crossing sign دیده می شود که نشان دهنده شیار تروکلئار صاف یا کم عمق می باشد. همچنین در گرافی زانوی 45 درجه خم شده، کاهش اندازه شیار، صاف شدگی و گاهاً شکل محدب دیده می شود. در نمای قدامی زانو، ممکن است در گرافی هایپوپلازی یا کوچک شدن کوندیل داخلی فمور مشاهده شود.

در تصویر چپ crossing sign و در تصویر راست supratrochlear spur و double contour که از علائم رادیولوژیک هایپوپلازی سطح داخلی تروکلئا هستند دیده می شوند.

 

در بیماران با دیسپلازی شدید همانند بالا زاویه شیار تروکلئار افزایش می یابد و همچنین برخی بیماران دچار هایپوپلازی سطح داخلی تروکلئا می شوند.

 

درمان دیسپلازی تروکلئار:

شدت دیسپلازی تروکلئار از خفیف تا شدید می تواند متفاوت باشد، در نتیجه گزینه های درمان آن نیز متنوع می باشند. انواع آن عبارتند از:

  1. تقویت عضلات چهار سر ران
  2. بازسازی رباط پاتلوفمورال میانی (M.P.F.L)
  3. استئوتومی توبرکل تیبیا
  4. تروکلئوپلاستی: در این جراحی قسمت دیستال فمور طوری برش و تغییر شکل داده می شود که شیار تروکلئار به شکل طبیعی خود در می آید.
  5. استئوتومی دیستال فمور

 

برای مشاهده “ دیگر ضایعات کشکک زانو  “ کلیک کنید.


دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

دکتر مهران سلیمانها

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا