مشکلات و بیماری های زانو

گیر افتادن عصب پرونئال مشترک

گیر افتادن عصب پرونئال مشترک (Common Peroneal Nerve Entrapment)

عصب پرونئال مشترک یکی از شاخه های عصب سیاتیک است. عصب سیاتیک پس از خروج از شبکه عصبی ساکرال به پشت باسن و ران رفته، و در قسمت خلفی، بالاتر از ران به دو شاخه عصب تیبیال و پرونئال مشترک (یا فیبولار مشترک) تقسیم می شود. عصب پرونئال مشترک در ادامه مسیر خود به دو شاخه پرونئال عمقی و پرونئال سطحی تقسیم می شود.

گیر افتادن عصب پرونئال مشترک معمولا به دنبال تورم، ایجاد بافت اسکار، یا آسیب فیزیکی در محل عصب پرونئال مشترک و در نتیجه وارد شدن فشار روی عصب رخ می دهد.

آناتومی اعصاب سیاتیک و پرونئال مشترک

 

علل گیر افتادن عصب پرونئال مشترک

ریسک فاکتورهای گیرافتادن عصب پرونئال مشترک عبارتند از:

  1. آسیب فیزیکی به زانو
  2. دیابت
  3. التهاب مفصل زانو

تمامی این موارد منجر به تورم در تونل فیبولار (پرونئال) که محل عبور عصب پرونئال مشترک است می باشد. تورم در بافت فیبروزی اطراف عصب پرونئال مشترک باعث فشار آوردن به عصب می شود.

 

محل عبور عصب پرونئال از تونل فیبولار (پرونئال)

 

علائم گیر افتادن عصب پرونئال مشترک

  1. درد، بی حسی و گزگز در خارج و قدام قسمت دیستال اندام تحتانی
  2. ضعف در حرکات کف پا – حرکات دورسی فلکشن (بالا آوردن کف پا)، اورژن (چرخش به خارج) و اکستنشن انگشتان پا (بالا آوردن انگشتان) – ضعف در کف پا ممکن است در مواردی خفیف و در مواردی بسیار شدید باشد و حتی گاهی باعث افتادگی کف پا شود.

 

رنگ های بنفش و آبی محل عصب دهی حسی عصب پرونئال را نشان می دهند
بی حسی در این مناطق رخ می دهد

 

 

حرکت دورسی فلکشن کف پا

 

حرکت اورژن کف پا

 

اکستنشن انگشتان پا

 

تشخیص گیر افتادن عصب پرونئال

گیر افتادن عصب پرونئال معمولا به کمک گرفتن شرح حال بیمار و معاینه تشخیص داده می شود. همچنین می توان برای تشخیص از نوار عصب عضله استفاده نمود.افتراق گیر افتادن عصب پرونئال از اختلالات مربوط به ستون فقرات اهمیت زیادی دارد که این دو را می توان به کمک معاینه با فشار آوردن به محل تونل پرونئال تشخیص داد.

 

 

درمان گیر افتادن عصب پرونئال

شروع درمان بیماران معمولا شامل موارد زیر می باشد:

  1. استراحت
  2. بی حرکت نگه داشتن مچ پا به کمک آتل
  3. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
  4. در بیماران چاق رعایت رژیم غذایی و ورزش توصیه می شود
  5. در بیماران دیابتی قند خون باید کنترل شود

 

در صورتی علائم بیمار بعد از چند هفته بهبود نیافت یا بدتر شد، قدم بعدی جراحی آزادسازی عصب پرونئال مشترک می باشد. هدف از جراحی ایجاد فضای کافی برای عصب پرونئال مشترک، در نتیجه کاهش فشار از عصب و برقرار شدن خونرسانی به عصب می باشد.

جراحی آزادسازی عصب پرونئال مشترک

همراهان عزیز برای مشاهده آرتروفیبروز زانو – خشکی مفصل زانو  کلیک کنید.

همراهان عزیز برای مشاهده مشکلات و بیماری های زانو   کلیک کنید.


دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

 

دکتر مهران سلیمانها

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی

نوشته های مشابه

2 دیدگاه

  1. با عرض سلام و خسته نباشید. من سه ساله در برهه های زمانی مختلف و وقتی می فتادم این درد شروع می‌شد و با یک استعلاجی حل میشد و دکترم به من می‌گفت آرتروز خفیف داری و بعد چند روز زانوم که به شدت درد میکرد یه هو خوب میشد.بعد من شک کردم به این مشکل که پدرم همین مشکل رو داشت و الان با خوندن مقاله شما به این نتیجه رسیدم که مشکل زانوی من اینه. واقعا ممنون و سپاسگذار. فقط میخواستم بدونم ورزش یا کاری هست انجام بدم که الکی این عصب درگیر نشه.تشکر و سپاس

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا