جراحی ترمیم عروق اطراف زانو (Vascular repair)

جراحی ترمیم عروق اطراف زانو (Vascular repair)

جراحی ترمیم عروق اطراف زانو: عوارض شریانی به دنبال آسیب تروماتیک زانو نسبتاً نادر است با این وجود ، عروق و شریان های اطراف زانو ممکن است به دلایل تروما های مختلف این ناحیه دچار آسیب شوند. به خصوص آناتومی خاص شریان پوپلیتئال آن را مستعد آسیب در هنگام تروما می کند.

عوامل اصلی که ممکن است منجر به آسیب عروق اطراف زانو شوند عبارتند از:

• آسیب عروقی در اثر ضربه شدید اولیه
• پاره شدن عروق بر اثر لبه تیز استخوان شکسته شده
• جابجا شدن قطعات شکسته شده استخوان و فشار روی شریان
• دررفتگی های زانو (به خصوص دررفتگی های قدامی و خلفی)
• شکستگی های خردشدگی پلاتوی تیبیا مخصوصا اگر به طرف عقب جابجا شده باشد
• هماتوم اطراف شکستگی و فشار روی شریان
• سندرم کمپارتمان

شناسایی به موقع و درمان اولیه دقیق عروق آسیب دیده به دنبال ترومای زانو، می تواند از عوارض قابل توجه جلوگیری کند.

تاخیر در تشخیص و درمان شکستگی / دررفتگی های همراه با آسیب عروقی در ناحیه زانو ممکن است عوارض وخیمی به دنبال داشته باشد و منجر به بروز عوارض غیرقابل جبران از جمله از دست دادن اندام شود.

اگر خون رسانی به اندازه کافی در عرض هشت ساعت پس از آسیب عروقی بازسازی نشود، خطر قطع عضو به طور قابل توجهی افزایش می یابد.

بنابراین افراد مشکوک به آسیب عروق و شریان های اطراف زانو باید به صورت اورژانسی مورد ارزیابی گیرند.

درمان

در موارد علائم شدید عروقی شامل موارد: هماتوم نبض دار، خونریزی شدید، ایسکمی حاد اندام، جراحی ترمیمی عروق آسیب دیده به صورت اورژانس لازم است.

در اغلب موارد ابتدا باید عروق ترمیم شوند. درمان جراحی (ترمیم یا پیوند ) در 80 درصد بیمارانی که آسیب عروقی تشخیص داده می شود انجام می شود.

آسیب های همراه (مانند دررفتگی یا شکستگی زانو) باید به طور مناسب مدیریت شوند و شکستگی ها با فیکساسیون داخلی یا فیکساتور خارجی تثبیت شوند.

در برخی موارد نیاز است جراحی توسط تیمی از جراحان شامل جراح ارتوپد و جراح عروق و جراح پلاستیک صورت گیرد.

ریسک فاکتورهای جراحی ترمیم عروق اطراف زانو

مطالعات نشان داده اند میزان قطع عضو پس از جراحی ترمیم عروق اطراف زانو 12 درصد است.

بیماران با آسیب چند رباط زانو و آسیب شریان پوپلیتئال همراه ، که نیاز به جراحی پیوند دارند، به طور قابل توجهی بهبود عملکرد کمتری نسبت به بیماران بدون درگیری عروقی دارند.

در موارد زیر جراحی ترمیم عروق ممکن است با احتمال شکست بیشتری مواجه شود:

• شکستگی های باز با قطع شریان غیر قابل ترمیم
• له شدگی بافت نرم
• فاصله زمانی طولانی حادثه تا ترمیم شریان
• ایسکمی طولانی (بیشتر از هشت ساعت)
• سن بالا