علل خالی شدن زانو

علل خالی شدن زانو (Giving way knee)

علل خالی شدن زانو; خالی شدن زانو معمولا به دنبال آسیب های لیگامانی ایجاد می شود. استخوان های زانو (استخوان فمور و تیبیا) به کمک ساختارهای فیبرمانندی به نام لیگامان یا رباط به هم متصل می شوند.

در مفصل زانو چهار لیگامان اصلی وجود دارد: ACL (رباط صلیبی قدامی)، PCL (رباط صلیبی خلفی)، MCL (رباط جانبی داخلی)، LCL (رباط جانبی خارجی)

حس ناپایداری زانو یا همان خالی شدن زانو معمولا به علت آسیب دیدن حداقل یکی از این لیگامان ها بوده که منجر به این می شود که استخوان های زانو به درستی و محکم در کنار هم قرار نگیرند.

ناپایداری زانو معمولا در هنگام چرخش زانو یا حرکت به طرفین حس می شود. که ممکن است در فعالیت های ورزشی یا حتی در فعالیت های ساده ای مانند سوار یا پیاده شدن از اتومبیل رخ دهد.

انواع آسیب های لیگامانی:

زمانی که یک لیگامان آسیب می بیند این آسیب می تواند از یک آسیب جزئی که با اقدام هایی ساده بهبود می یابد تا پارگی کامل لیگامان که بدون جراحی بهبود نمی یابد متفاوت باشد. ( با آسیب‌های لیگمانی بیشتر آشنا شوید.) برخی از آسیب های لیگامانی شایع عبارتند از:

• پارگی های رباط صلیبی قدامی (ACL):

آسیب‌های رباط صلیبی قدامی معمولا زمانی رخ می‌دهند که شخص در حال دویدن یا پریدن ناگهان سرعت خود را کاهش داده و تغییر مسیر می‌دهد یا به نحوی می‌چرخد که باعث چرخش یا خم شدن زانو به یک طرف می‌شود.

افراد با پارگی ACL معمولا بیان می‌کنند که هنگام بروز آسیب صدا (یا احساس) تق یا پاپ در زانو حس کردند و اکنون دچار ناپایداری در زانو هستند و به اصطلاح زانوی آن‌ها خالی می‌کند.

آسیب‌های ACL با عمل جراحی و به دنبال آن یک دوره بازتوانی (rehabilitation) و یا تنها با یک برنامه‌ی بازتوانی غیر جراحی درمان می‌شوند. تصمیم‌ گیری در مورد انجام یا عدم انجام جراحی به عوامل مختلفی وابسته است، از جمله: سن، میزان فعالیت بدنی و وجود سایر آسیب‌ها در زانو.

• پارگی های رباط صلیبی خلفی (PCL):

رباط صلیبی خلفی (Posterior Cruciate Ligament) یا PCL قوی ترین رباط زانو می باشد. در نتیجه پارگی آن نسبت به رباط صلیبی قدامی یا ACL بسیار کمتر در آسیب های زانو، دیده می شود. در بسیاری از موارد پارگی PCL تشخیص داده نمی شود. رباط PCL در خلف ACL قرار دارد و از حرکت رو به عقب استخوان تیبیا جلوگیری می کند. آسیب و پارگی PCL معمولا به علت ضربه مستقیم به زانو در حالت خم شده ایجاد می شود. برای مثال برخورد زانوی سرنشین به داشبورد در تصادفات یا افتادن روی زانوی خم شده در ورزش هایی مانند فوتبال و اسکی.

• پارگی های رباط جانبی میانی (MCL):

آسیب MCL اغلب به دلیل وارد شدن ضربه‌ای از بیرون که زانو را به داخل هل می‌ دهد ایجاد می ‌شود. MCL لیگامانی می باشد که قسمت داخلی استخوان تیبیا و قسمت داخلی استخوان فمور را به هم متصل می کند. آسیب‌های MCL به ندرت به جراحی نیاز دارند و تنها در صورتی که دوره کامل درمان غیرجراحی مؤثر نباشد و یا سایر اجزای مفصل زانو هم آسیب دیده باشند ممکن است پزشک جراحی را پیشنهاد کند.

درمان خالی شدن زانو

درمان خالی شدن زانو با توجه به لیگامان آسیب دیده و شدت آسیب آن میتواند به صورت درمان های غیر جراحی و درمان جراحی انجام گیرد.

درمان های غیر جراحی عبارتند از: داروهای ضد التهاب (NSAID)، فیزیوتراپی به منظور تقویت عضلات زانو و همچنین استفاده از زانوبند هایی به منظور حمایت از مفصل زانو

درمان جراحی معمولا به صورت آرتروسکوپی و با ایجاد سوراخ های کوچکی روی زانو و با استفاده از ابزار جراحی و دوربین آرتروسکوپی که از طریق این سوراخ ها وارد مفصل می شوند انجام می شود.

درمان جراحی معمولا به یکی از دو روش ترمیم لیگامان یا بازسازی لیگامان صورت می گیرد. در جراحی ترمیم لیگامان دو طرف قسمت پاره شده لیگامان به هم دوخته می شود. و در روش بازسازی لیگامان، لیگامان آسیب دیده با لیگامان اهدایی از جسد و یا بافت گرفته شده از خود بیمار جایگزین می شود.