تزریق کورتیکواستروئید (کورتون یا کورتیزون شات) در نقطه ای خاص از بدن ( مانند مفصل زانو، مچ پا، آرنج، لگن، شانه، ستون فقرات و مچ دست ) باعث کاهش التهاب و تسکین درد در آن موضع خاص می شود. کورتیزون شات ها معمولا حاوی یک داروی کورتیکواستروئیدی طولانی اثر و یک بی حس کننده موضعی هستند. انواع کورتیکواستروئیدهای قابل استفاده عبارتند از:
- متیل پردنیزولون
- تریامسینولون
- بتامتازون LA
از مهمترین مزایای این روش این است که تزریق مستقیم می تواند سریعا موجب کاهش درد و التهاب شود. اثربخشی دارو شامل بهبودی کوتاه مدت یک هفته ای و همچنین واکنش طولانی تر 12 هفته ای است. به این معنی که حداقل یک هفته و حداکثر تا 12 هفته باعث کاهش درد می شود.
اندیکاسیون های تزریق کورتیکواستروئید داخل زانو
- استئوآرتریت متوسط
- بیماریهای روماتولوژیک
اندیکاسیون های تزریق کورتیکواستروئید اطراف زانو
- بورسیت های اطراف زانو
- تاندونیت ها (التهاب تاندونی)
عوارض تزریق کورتیکواستروئید در مفصل زانو
تزریق کورتون با وجود اثرات درمانی مثبت، ممکن است عوارض نادری را به همراه داشته باشد که مهمترین آنها عبارتند از:
- ورم کردن زانو بلافاصله پس از تزریق
- عفونت مفصلی
- نازک شدن پوست و بافت نرم اطراف محل تزریق
- سفید یا روشن شدن پوست اطراف محل تزریق
محدودیت در تزریق کورتیکواستروئید در مفصل زانو
استفاده مکرر از کورتون تزریقی ممکن است باعث تخریب غضروف مفصلی و در نتیجه بدتر شدن وضعیت بیمار شود. مصرف بیش از حد کورتون همچنین می‌تواند به فشار خون، پوکی استخوان و تحلیل رفتن پوست منجر شود. به همین دلیل پزشکان معمولا تعداد تزریق کورتون به داخل مفصل را محدود می کنند. بطور کلی تزریق کورتون نباید بیشتر از هر شش هفته یک بار باشد و معمولا نباید بیشتر از 3 یا 4 بار در سال باشد.
آمادگی جهت تزریق کورتیکواستروئید در مفصل زانو
پزشک معمولا تزریق در زانو را در مطب خود انجام می دهد. این روش تنها چند دقیقه طول می کشد. نحوه قرارگیری زانو در طول فرایند تزریق توسط پزشک تعیین می شود.
در برخی از موارد، پزشکان از سونوگرافی برای هدایت سوزن به بهترین مکان استفاده می کنند. در ابتدا، پوست زانو تمیز شده و سپس محل مورد نظر به صورت موضعی بی حس می شود. پزشک، سوزن را وارد مفصل شما خواهد کرد. ممکن است فشار یا درد ملایمی را احساس کنیدکه البته بسیار کم است. سپس، دارو به مفصل تزریق خواهد شد.
گاهی پزشک در ابتدا با برداشتن مقدار کمی از مایع مفصلی، فضای کافی برای دارو ایجاد می کند. برای این کار، پزشک از یک سوزن متصل به سرنگ برای ورود به مفصل استفاده می کند. سپس مایع به داخل سرنگ کشیده می شود و سوزن برداشته می شود. پس از برداشتن مایع، می توان از همان محل سوراخ برای تزریق داروی مناسب به مفصل استفاده کرد.
اگر داروی رقیق کننده خون (مانند آسپرین) مصرف می کنید لازم است چند روز قبل از تزریق کورتون ، دارو را قطع نمایید، تا احتمال خونریزی و کبودی کاهش یابد. پزشک شما می تواند در مورد این داروها کمک کرده و شما از مصرف آنها قبل از تزریق پرهیز کنید.
پس از تزریق کورتون در مفصل زانو
بهتر است:
- بنا به توصیه پزشک، از وارد کردن فشار به زانو به مدت 48 ساعت خودداری کنید.
- روی محل تزریق یخ بگذارید تا درد تسکین پیدا کند.
- به محل تزریق دقت کنید تا علایم احتمالی عفونت شامل افزایش درد، قرمزی و تورم که بیش از 48 ساعت طول کشیده را به پزشک اطلاع دهید.
- اگر به دیابت مبتلا هستید ممکن است کورتون بطور موقت سطح قند خون شما را افزایش دهد، نگران نباشد.
- بهتر است در مورد محدودیت های رانندگی با پزشک خود مشورت کنید که آیا بلافاصله پس از تزریق قادر به رانندگی هستید یا خیر.
