داروهای مورد استفاده بعد از عمل تعویض مفصل زانو
استفاده از داروهای مناسب پس از عمل تعویض مفصل زانو می توانند تا حد زیادی به کاهش درد بلافاصله پس از عمل و در حین دوره بازتوانی، کاهش ریسک عوارضی مانند لخته شدن خون و عفونت کمک کنند.
مدیریت و کنترل بهینه درد پس از جراحی تعویض مفصل زانو تاثیر مهمی در شروع توانبخشی، بهبود حرکت بیمار و پروسه بازتوانی پس از جراحی دارد.
کنترل درد
بنا به تشخیص پزشک معالج ممکن است گزینه های مختلفی جهت کنترل درد پس از عمل تعویض مفصل زانو تجویز شود که می تواند شامل موارد زیر باشند:
داروهای ضد درد خوراکی
- اپیوئیدها (مانند مورفین ، هیدرومورفون یا دیلائودید ، هیدروکودون، اکسی کدون oxycodone ، پتیدین (مپریدین، دمرول) (Demerol)
اپیوئیدها می توانند درد متوسط تا شدید را تسکین دهند. با این حال، مصرف بیش از حد داروهای اپیوئیدی می تواند اعتیادآور باشند و نیز عوارضی مانند یبوست، خواب آلودگی، حالت تهوع، کند شدن تنفس، گیجی، ناپایداری در راه رفتن ایجاد کنند. به همین دلیل، پزشک این داروها را برای مدت بیشتری از زمان مورد نیاز بیمار تجویز نمی کند.
- استامینوفن
- گاباپنتین/پره گابالین
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)
- مهارکننده های COX-2
پمپ ضد درد
پمپ های کنترل شده توسط بیمار (Patient-controlled analgesia (PCA) pumps) معمولاً حاوی داروهای ضد درد اپیوئید هستند. پمپ های درد با تزریق مداوم دارو سبب می شود بیمار در طول زمان لازم بی درد باشد. این دستگاه به فرد امکان می دهد دوز داروی خود را کنترل کند. با فشار دادن دکمه، دستگاه داروی بیشتری آزاد می کند. با این حال، پمپ در طول زمان دوز را کنترل می کند اجازه نمی دهد بیش از مقدار معینی دارو در ساعت دریافت شود.
بلوک های عصبی محیطی
بلوک عصبی با قرار دادن یک کاتتر داخل وریدی (IV) در مناطقی از بدن نزدیک به اعصاب انجام می شود که پیام های درد را به مغز منتقل می کند.
بلوک های عصبی جایگزینی برای پمپ های ضد درد هستند. پس از یک تا دو روز، پزشک شما کاتتر را خارج می‌کند و در صورت نیاز می‌توانید مصرف داروهای ضد درد را به صورت خوراکی شروع کنید.
با این حال، بلوک های عصبی می توانند خطراتی مانند عفونت ، واکنش آلرژیک، خون ریزی را به همراه داشته باشند. بلوک عصبی همچنین می تواند بر روی ماهیچه های ساق پا تأثیر بگذارد که ممکن است فیزیوتراپی و توانایی راه رفتن فرد را کاهش دهد.
جلوگیری از لخته شدن خون
پس از عمل تعویض مفصل زانو، خطر ایجاد لخته خون وجود دارد. این عارضه ترومبوز ورید عمقی (DVT) نامیده می شود که معمولا در پا ایجاد می شود. گاهی اوقات لخته خون می تواند در سراسر بدن حرکت کند. اگر به ریه ها برسد، می تواند منجر به آمبولی ریه شود و اگر به مغز برسد، می تواند منجر به سکته شود. این موارد اورژانسی تهدید کننده زندگی هستند.
خطر DVT بعد از جراحی بیشتر است زیرا استخوان ها و بافت نرم پروتئین هایی را آزاد می کنند که به لخته شدن در طول جراحی کمک می کند. علاوه بر این کم تحرک بودن تا مدتی پس از جراحی می تواند گردش خون را کاهش دهد و احتمال ایجاد لخته را افزایش دهد. بنابراین پزشک داروها و تکنیک هایی ( مانند انجام حرکات ورزشی در رختخواب و راه رفتن زودهنگام) را برای کاهش خطر لخته شدن خون پس از جراحی تجویز می کند.
داروهای مورد استفاده در این زمینه شامل :
- آسپرین
- هپارین با وزن مولکولی کم( تزریق یا از طریق انفوزیون IV )
- داروهای ضد انعقاد تزریقی مانند فونداپارینوکس یا انوکساپارین
- داروهای ضد انعقاد خوراکی مانند وارفارین و ریواروکسابان
جلوگیری از عفونت
عفونت یکی دیگر از عوارض جدی است که می تواند در طی عمل تعویض مفصل زانو ایجاد شود. همچنین افراد مبتلا به دیابت، چاقی، مشکلات گردش خون و بیماری هایی که سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهند ( مانند HIV)، بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند.
ممکن است برای به حداقل رساندن ریسک عفونت حین جراحی و تا 24 ساعت بعد از آن آنتی بیوتیک تجویز شود.
در صورت بروز عفونت، پزشک دوره دیگری از آنتی بیوتیک ها را تجویز می کند. برای جلوگیری از عود مجدد ضروری است که دوره درمان آنتی بیوتیک کامل شود.
سایر داروها
علاوه بر داروها برای کاهش درد و خطر لخته شدن خون پس از تعویض زانو، پزشک ممکن است درمان های دیگری را برای به حداقل رساندن عوارض جانبی داروهای بیهوشی و مسکن تجویز کند. این ممکن است شامل داروهای ضد تهوع داروهایی را برای یبوست و … باشند.
به طور کلی، در صورت بروز هر گونه علائم یا عوارض جانبی بعد از عمل تعویض مفصل زانو ، بهتر است با پزشک مشورت کنید، پزشک می تواند دوز دارو را تنظیم کند یا دارو را تغییر دهد.
