شکستگی های پروگزیمال تیبیا

شکستگی های پروگزیمال تیبیا به شکستگی های ساق پا دقیقا در ناحیه زیر زانو گفته می شود.پروگزیمال تیبیا قسمت فوقانی استخوان است که در تشکیل مفصل زانو نقش دارد.

علاوه بر شکستگی استخوان، بافت نرم (پوست، عضلات، اعصاب، رگ های خونی و رباط ها) ممکن است در زمان شکستگی آسیب ببیند. هم استخوان شکسته و هم آسیب بافت نرم باید با هم درمان شوند.در بسیاری از موارد، جراحی برای بازگرداندن قدرت، حرکت و ثبات در پا لازم است و خطر ابتلا به آرتروز را کاهش می دهد.

انواع مختلفی از شکستگی های پروگزیمال تیبیا وجود دارد.

استخوان می تواند به شکل عرضی یا به صورت قطعات خرد شده شکسته شود.گاهی اوقات این شکستگی ها به مفصل زانو گسترش می یابد و سطح استخوان را به چند قسمت یا چندین قسمت جدا می کند.این نوع شکستگی ها، شکستگی درون مفصلی یا شکستگی پلاتوی تیبیا نامیده می شوند.

شکستگی پلاتو %۱ شکستگی ها را شامل می شود ، که شایع ترین سن بروز آن ۴۰ – ۳۰ سال در مردان و ۷۰ – ۶۰ سال در زنان می باشد،و بطور متوسط حدود نیمی از شکستگی ها در سن بالا ۵۰ سال اتفاق می افتد.این آسیب به سطح استخوان ممکن است منجر به انحراف اندام شود و در طول زمان ممکن است به آرتریت، بی ثباتی و از دست دادن حرکت منجر شود.

شکستگی پروگزیمال تیبیا می تواند بسته یا باز باشد.

شکستگی های باز اغلب باعث آسیب بیشتر به عضلات، تاندون ها و رباط های اطراف می شوند و خطر بیشتری برای مشکلاتی مانند عفونت دارند و طول می کشد تا درمان شوند.

علت شکستگی پروگزیمال تیبیا:

شکستگی پروگزیمال تیبیا اغلب، نتیجه تروما (آسیب) است.در جوانان این شکستگی ها اغلب به علت آسیب های با انرژی زیاد مانند سقوط از ارتفاع قابل توجه، آسیب های مربوط به ورزش و وسایل نقلیه موتوری اتفاق می افتد.افراد مسن با استخوان های با کیفیت پایین تر برای ایجاد این شکستگی ها اغلب نیاز به آسیب باانرژی کمتری دارند.(مانند سقوط از موقعیت ایستاده).

علائم شکستگی پروگزیمال تیبیا:

• درد
• ناتوانی در وزن گذاشتن روی زانو
• بهم ریختگی فرم زانو
• تورم در اطراف زانو و محدودیت حرکت مفصل
• سردی و رنگ پریدگی پاها – ممکن است به این نکته اشاره کند که تأمین خون به نحوی از بین رفته وآسیب عروقی اتفاق افتاده است.
• بی حسی یا سوزن سوزن شدن در اطراف پا- ممکن است مطرح کننده ی آسیب عصبی باشد.

تقسیم بندی شکستگی های پروگزیمال تیبیا به شیوه های مختلفی انجام می شود که در رایج ترین آن ( تقسیم بندی شاتسگر ) تقسیم بندی بر اساس الگو و آناتومی شکستگی انجام می شود.

تشخیص:

تشخیص شکستگی پروگزیمال تیبیا بوسیله گرافی ساده صورت می گیرد وسی تی اسکن می تواند آناتومی و پترن شکستگی را بطور دقیق تر نشان دهد و در انتخاب شیوه جراحی کمک کنند .

همچنین MRI در نشان دادن آسیب های بافت نرم همراه ( لیگامان و منیسک ) کمک کننده است .

درمان:

درمان شکستگی پروگزیمال تیبیا بر اساس پایداری مفصل ، میزان بر هم ریختگی سطح مفصل ، میزان جابجایی شکستگی ، میزان آسیب بافت های نرم ، میزان آسیب عروقی عصبی همزمان و … صورت می گیرد .

بطور کلی دو شیوه درمان ( درمان جراحی و غیر جراحی ) وجود دارد:

• که در شیوه های جراحی ممکن است به کمک پیچ و پلاک … شکستگی را فیکس کنند .
• و در شیوه های غیر جراحی معمولا، به کمک گچ گیری و پرهیز از وزن گذاری روی اندام شکسته ، درمان صورت می گیرد .

با ما در لینک زیر برای دیدن سخنرانی ها همراه باشید:

https://goo.gl/Y5Xs6K

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت