پارگی منیسک زانو | عوارض منیسکتومی زانو  

پارگی منیسک زانو | عوارض منیسکتومی زانو

پارگی منیسک زانو | عوارض منیسکتومی زانو : آسیب منیسک یک آسیب شایع زانو است. امکان بروز پارگی منیسک حتی در سنین کودکی، نوجوانی و بزرگسالی نیز وجود دارد .

پارگی های منیسک در افراد جوان معمولا به دلیل چرخش ناگهانی زانو، ورزش های رقابتی، هنگام ورزش‌های پرتحرک که در آنها حرکات چرخشی مکرر تکرار می‌شوند، ایجاد می شود و اغلب در افرادی اتفاق می افتد که دچار ناپایداری های زانو (مثل پارگی رباط) و یا ضعف عضلات اطراف زانو هستند. پارگی منیسک زانو در افراد مسن‌تر به صورت  پارگی های دژنراتیو عرضی یا کندگی ریشه منیسک بروز می کند.

بیماران دچار پارگی منیسک اغلب از درد و علائم مکانیکی در زانو شکایت دارند. آنها ممکن است احساس کلیک کردن یا قفل شدن زانو را در حین حرکت توصیف کنند. علاوه بر این، معمولاً تورم متناوب با یا بدون درد بعد از فعالیت ورزشی را ذکر می کنند.

هنگام معاینه این بیماران، حساس ترین یافته معاینه فیزیکی، حساسیت دردناک در امتداد خطوط مفصل داخلی و یا جانبی است. دامنه حرکت معمولاً طبیعی یا کمی محدود است.

روش های درمان

با وجود رایج بودن پارگی های منیسک، این پارگی ها همیشه علامت دار نمی شوند. در موارد پارگی شدید منیسک زانو که زندگی را برای فرد مشکل می کند و درمان های غیرجراحی تاثیری در بهبود علائم نداشته اند و 3-6 ماه ادامه داشته باشد، درمان جراحی آرتروسکوپی توصیه می شود. مهمترین این علائم درد زانو، قفل شدن زانو، خالی شدن زانو و تورم گاهگاهی آن است.

اینکه فرد دچار پارگی منیسک زانو به درمان جراحی نیاز دارد یا خیر موارد زیر توسط پزشک مورد بررسی قرار می گیرد:

• سن
• اندازه پارگی
• محل پارگی
• شدت و مدت علائم
• سطح فعالیت

ترمیم منیسک

ترمیم منیسک به کمک جراحی یک روش ایمن است که می تواند به تسکین قابل توجه درد، بهبود انجام فعالیت‌های حرکتی و بازگشت به سطح عملکرد قبل از آسیب موثر باشد . این روش در افراد کمتر از 40 سال و در پارگی های حاشیه منیسک توصیه می گردد.

منیسکتومی نسبی (Partial Meniscectomy)

منیسکتومی (Meniscectomy) نوعی جراحی است که برای درمان منیسک آسیب دیده استفاده می شود . منیسکتومی به روش آرتروسکوپی انجام می شود و هدف از جراحی برداشتن قطعاتی از منیسک است که به داخل مفصل می چسبد. این قطعات می توانند در حرکت مفصل اختلال ایجاد کنند و باعث قفل شدن زانو شوند.

امروزه در موارد نادر از منیسکتومی نسبی برای درمان پارگی های منیسک استفاده می شود. اغلب در خانمهای بالای 45 تا 50 ساله که 3 – 6 ماه از درمان آنها به رو های غیر از جراحی (استفاده از دارو، فیزیوتراپی و تزریق موضعی) گذشته و بهبود قابل توجهی نداشته اند.

در این روش جراحی بخش پاره شده منیسک تا حدی برداشته می شود که احتمال پارگی دوباره منیسک به حداقل برسد و همچنین تا جای ممکن تلاش می شود بخش سالم منیسک حفظ شود تا قابلیت جذب نیروی منیسک باقی بماند.

عوارض

با وجود این که بیش از 90 % بیماران پس از عمل منیسکتومی جزئی، به فعالیت های عادی خود برمی گردند، ولی خطر استئوآرتریت در زانوی منیسکتومی شده کمی بیش از زانوی سالم خواهد بود.

منیسکتومی کامل :

در این روش برداشتن منیسک زانو به صورت کامل انجام می گیرد و در مواردی نادر که درمان پارگی منیسک زانو با روش های دیگر درمان نمی شود، انجام می شود. معمولا پزشکان از انجام منیسکتومی کامل به دلیل اینکه زانو بدون منیسک با خطر افزایش فرسودگی انتهای ران و ساق پا و خطر افزایش ابتلا به آرتروز در مفصل زانو مواجه می شوند، خودداری می کنند.

عوارض منیسکتومی کامل

برای سال ها درمان انتخابی پارگی های منیسک داخلی برداشتن کامل منیسک بود ، اما نتایج دراز مدت خوبی نداشت و مشخص شد که علاوه بر نارسائی های عملی ناشی از فقدان منیسک در زانو، برداشتن منیسک منجر به ساییدگی زودرس و ایجاد تغییرات دژنراتیو در زانو و یا استئوآرتریت زانو می شود. از این رو در درمان پارگی های منیسک سعی می شود حتی الامکان منیسک را حفظ و پارگی منیسک زانو را ترمیم و یا کمترین میزان ممکن را از آن برداشت.

دکتر سلیمانها

متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
دانشیار گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)