جراحی چند لیگامانی زانو (Complex Knee Surgery)

• آسیب چند لیگامانی زانو (آسیب پیچیده زانو)

آسیب 2 رباط یا بیشتر از رباط های اصلی زانو (رباط صلیبی قدامی، رباط صلیبی خلفی، رباط جانبی داخلی و رباط جانبی خارجی)، آسیب پیچیده زانو یا آسیب چند لیگامانی زانو نام دارد. در اکثر موارد درمان آسیب چند لیگامانی، جراحی پیچیده (چند لیگامانی) زانو می باشد.

برای تشخیص آسیب لیگامان ها و بافت نرم اطراف زانو، بعد از معاینه معمولا ازروش های تصویر برداری X-ray و MRI استفاده می شود. همچنین به منظور تایید تشخیص آسیب های لیگامانی و آسیب همراه مانند آسیب منیسک یا آسیب سطح مفصلی) می توان از آرتروسکوپی تشخیصی استفاده نمود.

• جراحی بازسازی همزمان چند لیگامانی زانو

جراحی چند لیگامانی زانو به معنی جراحی بازسازی همزمان چند لیگامان در زانو است. پایداری هر لیگامان وابسته به عملکرد و سلامت لیگامان های دیگر می باشد. در نتیجه در صورت بازسازی تنها یکی از لیگامان های آسیب دیده، احتمال پارگی دوباره لیگامان و شکست درمان افزایش می یابد. به همین دلیل بهتر است برای درمان آسیب پیچیده زانو، لیگامان های آسیب دیده به صورت همزمان بازسازی شوند.

زمان و روش جراحی

به منظور کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت، جراحی معمولا با فاصله 10 الی 14 روز بعد از آسیب پیچیده زانو انجام می شود. در این دوره انجام فیزیوتراپی به کاهش التهاب و افزایش دامنه حرکت زانو کمک می کند.برای جراحی پیچیده زانو، بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرد. در موارد پارگی، رباط به کمک بافت پیوندی بازسازی می شود. و در مواردی که رباط از استخوان جدا شده باشد، به کمک بخیه های مخصوص دوباره به استخوان متصل می شود.

جراحی در موارد پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) و رباط صلیبی خلفی (PCL)

جراحی در موارد پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) و رباط صلیبی خلفی (PCL) معمولا بازسازی رباط بوده و می توان این جراحی را به روش آرتروسکوپی انجام داد. اما در موارد پارگی رباط جانبی داخلی (MCL) و رباط جانبی خارجی (LCL) درمان  معمولا به صورت جراحی ترمیمی و عمل باز انجام می شود.

بازسازی

برای بازسازی رباط ها مانند رباط صلیبی قدامی (ACL) معمولا دو سوراخ در استخوان های تیبیا و فمور ایجاد می شود. بافت پیوندی برای بازسازی رباط وارد این سوراخ ها می شود و سپس به منظور ایجاد استحکام در اتصال رباط بازسازی شده با استخوان، بافت پیوندی در سوراخ ها فیکس می شود.

نوع بافت پیوندی

نوع بافت پیوندی (Graft) باید با توجه به شرایط بیمار، مشخص گردد. در نوع اتوگرافت (Autograft) از بافت خود بیمار جهت پیوند استفاده می شود. پیوند های اتوگرافت معمولا موفق تر می باشند. برای استفاده از بافت اتوگرافت 3 گزینه اصلی وجود دارد: 1. تاندون همسترینگ 2. یک سوم میانی تاندون پاتلا (پاتلا-تاندون-پاتلا) 3. تاندون چهار سر ران

در مواردی که نیاز به بافت بیشتری از تاندون است می توان از بافت اهدایی از جسد یا آلوگرافت (Allograft) استفاده نمود. که این بافت معمولا از تاندون آشیل یا تاندون تیبیالیس قدامی گرفته می شود. استفاده از آلوگرافت زمان جراحی را کاهش داده، از تعداد برش های جراحی می کاهد و می تواند درد و محدودیت حرکت پس از جراحی را کمتر نماید. اما معایب آلوگرافت هزینه بالاتر، احتمال انتقال بیماری از اهدا کننده و محدود بودن بافت های اهدایی می باشد.

اهداف اصلی جراحی چند لیگامانی زانو عبارتند از:

1. پایداری مفصل زانو
2. دامنه حرکت طبیعی مفصل زانو
3. امکان انجام فعالیت های روزانه
4. امکان برگشت به فعالیت های ورزشی در ورزشکاران

بعد از جراحی چند لیگامانی زانو به منظور به دست آوردن دامنه حرکت طبیعی مفصل زانو و افزایش قدرت عضلات اطراف زانو، انجام فیزیوتراپی الزامی می باشد.

تا 6 الی 8 هفته پس از جراحی بیمار باید از عصای زیربغلی برای راه رفتن استفاده نماید و از وزن گذاری روی زانو اجتناب کند.

همراهان عزیز برای مشاهده آسیب پیچیده زانو – آسیب چند لیگامانی زانو کلیک کنید.

همراهان عزیز برای مشاهده جراحی ها   کلیک کنید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت