مشکلات و بیماری های زانو

تاندونوپاتی همسترینگ

تاندونوپاتی همسترینگ

تاندونوپاتی همسترینگ : عضلات همسترینگ گروهی از ماهیچه ها (Biceps Femoris، Semitendinosus ،  Semimembranosus ) و تاندون ها در قسمت پشت ران هستند که برای پریدن، دویدن و راه رفتن ضروری می باشند.

عضلات همسترینگ از پایین لگن و در محلی به نام توبروزیته ایسکیال (برآمدگی استخوانی کوچک در پایین لگن، درست زیر باسن) شروع می شوند، از مفصل زانو عبور کرده و به پایین ساق پا ختم می شوند. تاندون های همسترینگ از بافت سخت و همبند تشکیل شده اند که فیبرهای عضلانی ماهیچه های همسترینگ را به لگن، زانو و ساق پا متصل می کنند.

عضلات همسترینگ
عضلات همسترینگ

 

عضلات همسترینگ
عضلات همسترینگ

التهاب تاندون همسترینگ

التهاب تاندون همسترینگ، تاندونوپاتی یا تاندونیت همسترینگ به عنوان یکی از عوامل دردهای خلفی مفصل ران در حالت نشسته و یا مرتبط با فعالیت شناخته می شود.

تاندون همسترینگ
تاندون همسترینگ

 

وقتی التهاب تاندون همسترینگ رخ می دهد، در حقیقت به یک یا هر دو تاندون همسترینگ که بخشی از باند ضخیم عضلات و تاندون ها که در پشت زانو قرار گرفته اند، آسیب رسیده است.

 

التهاب تاندون همسترینگ، تاندونوپاتی یا تاندونیت همسترینگ معمولاً با گذشت زمان و استفاده بیش از حد از این عضلات و یا یک آسیب قدیمی در تاندون که به درستی بهبود نیافته ایجاد می شود. در برخی از افراد، این التهاب به دنبال یک آسیب ناگهانی رخ می دهد.

از آنجایی که همسترینگ به خم شدن زانو کمک می کند، آسیب به تاندون ها یا عضلات می تواند باعث درد زانو و مشکل در راه رفتن یا خم شدن زانو شود.

تاندونوپاتی همسترینگ اغلب در دوندگانی که به طور ناگهانی حجم و شدت تمرین را افزایش داده و یا شروع به دویدن بر روی تپه می کنند دیده می شود. دونده ها، شناگران، دوچرخه سواران و افرادی که سایر حرکات تکراری در زانو و پا ها را انجام می دهند، در معرض التهاب تاندون همسترینگ قرار دارند.

تاندونوپاتی همسترینگ به دلیل مشخص بودن محل بروز علائم در قسمت بالایی عضلات همسترینگ، بیشتر به عنوان تاندونوپاتی پروگزیمال همسترینگ شناخته می شود.

در آسیب های شدیدتر همسترینگ، ممکن است تاندون کاملا از استخوان جدا شود و یا حتی قسمتی از استخوان را همراه خود بکند، که به آن شکستگی کندگی (avulsion) گفته می شود.

 

علت تاندونوپاتی همسترینگ

هنگامی که تاندون همسترینگ تحت فشار زیاد و بیش از حد تحمل قرار می گیرد، ساختار تاندون آسیب می بیند.علل رایج تاندونوپاتی همسترینگ شامل:

  • فعالیتهایی مانند دویدن، پریدن
  • سابقه آسیب اندام تحتانی
  • عدم انعطاف پذیری (سفتی عضلات)
  • ضعف عضلات
  • سابقه آسیب دیدگی قبلی عضله
  • گرم کردن ناکافی قبل از فعالیت ورزشی
  • خستگی عضلات
  • افزایش سن
  • عدم تعادل عضلانی

علائم

شایع ترین علائم تاندونیت همسترینگ عبارتند از:

  • درد: این درد معمولا در قسمت بالایی عضلات همسترینگ ، زانو، ران و باسن احساس می شود. درد معمولاً به تدریج شروع می‌شود و ممکن است با فعالیت‌های تکراری مانند دویدن یا دوچرخه‌سواری تشدید شود و با نشستن یا رانندگی طولانی‌مدت تشدید شود. هنگام دویدن، به خصوص هنگام شتاب گیری و حفظ سرعت سریع، درد وجود خواهد داشت.
  • ضعف عضلانی و مفصلی
  • سفتی و تورم عضلات و مفاصل

 

تشخیص

برای تشخیص درست و ارزیابی آسیب دیدگی ها از روش های تصویر برداری استفاده می شود:

  • : MRI می تواند تصویر خوبی از بافت های نرم مانند عضله را نشان دهد. در نتیجه می تواند به تایید تشخیص آسیب همسترینگ و شدت آن کمک کند.
تاندونوپاتی همسترینگ
تاندونوپاتی همسترینگ
تاندونوپاتی همسترینگ
تاندونوپاتی همسترینگ

 

  • X-ray: به کمک گرافی ساده می توان شکستگی کندگی (جدا شدن تکه ازاستخوان همراه تاندون همسترینگ) را تشخیص داد.
تاندونوپاتی همسترینگ
تاندونوپاتی همسترینگ

درمان تاندونوپاتی همسترینگ

در اکثر مواردتاندینوپاتی همسترینگ  خط اول درمان عبارت است از یک رویکرد توانبخشی محافظه کارانه شامل :

  • استراحت نسبی یا کاهش حجم تمرینات: از آنجایی که استفاده بیش از حد از تاندون ها اغلب باعث تاندونیت می شود، استراحت برای کمک به بهبود آنها بسیار مهم است. فرد باید از هر فعالیتی که ممکن است آسیب را تشدید کند تا زمانی که درد از بین برود، خودداری کند. این ناحیه برای بهبودی نیاز به زمان دارد و با گذشت زمان، درد کاهش می یابد.
  • قرار دادن یخ بر روی ناحیه آسیب دیده: روزانه چندین مرتبه کمپرس سرد به کاهش التهاب و درد کمک می کند (از یخ به صورت مستقیم روی پوست استفاده نشود)
  • استفاده از باند کشی از تورم بیشتر جلوگیری می کند.
  • بالا قرار دادن اندام تحتانی: بهتر است هنگام استراحت پای خود را روی بالش قرار دهید
  • مسکن های ضد التهابی غیراستروئیدی
  • انجام تمرینات کششی و تقویتی عضلات همسترینگ با توجه به توصیه پزشک
  • تزریق کورتیکواستروئید

پارگی‌های خفیف تا متوسط ​​(درجه 1 یا 2) می‌توانند در طی سه تا هشت هفته با درمان های محافظه کارانه بهبود یابند. برای پارگی یا کشیدگی همسترینگ درجه 3، بهبودی ممکن است تا سه ماه طول بکشد.

بازگشت به ورزش قبل از بهبودی کامل آسیب می تواند باعث آسیب های شدیدتر شود.

 

درمان جراحی

درمان جراحی معمولا در موارد پارگی کامل و یا در صورت شکستگی کندگی محل اتصال تاندون همسترینگ با استخوان انجام می شود.

 

 

دکتر سلیمانها

متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
دانشیار گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)

دکتر مهران سلیمانها

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا