مدت زمان باقی ماندن پین در بیماران دچار شکستگی
مدت زمان باقی ماندن پین – امروزه استفاده از انواع تجهیزات تثبیت کننده (ایمپلنت های فلزی) برای تثبیت بسیاری از شکستگی های استخوانی، جراحی های ترمیمی و سایردرمان های ارتوپدی کاربرد گسترده ای دارد. انواع تجهیزات تثبیت کننده ارتوپدی به صورت داخلی، خارجی و یا داخل کانال استخوانی هستند که به منظور ثابت کردن و تنظیم جایگاه استخوان به خصوص در موارد شکستگی های همراه با جابجایی استخوان مورد استفاده قرار می گیرند.
جنس ایمپلنت های فلزی مورد استفاده در جراحی های ارتوپدی اکثراً از نوع استیل ضد زنگ و یا تیتانیوم است و شامل پین، پیچ و پلاک، اکسترنال فیکساتور، نیل اینترا مدولاری و پروتزها می باشند.
پزشک معالج در مورد نوع و جنس تجهیزات تثبیت کننده بکار برده شده برحسب نوع عارضه، سن بیمار ، محل کارگذاری و … تصمیم گیری می کند.
پین (pin) ساده ترین ابزار جهت ثابت کردن شکستگی ها است. در اغلب موارد تثبیت قطعات کوچک استخوان و یا در اطراف مفاصل (بخصوص در شکستگی های دست) از پین استفاده می شود. گاهی اوقات بعد از جراحی سر پین در خارج از پوست باقی می ماند و پس از گذشت چند هفته که قطعات شکسته شده به اندازه کافی به یکدیگر می چسبند پین ها در کلینیک توسط پزشک ارتوپد، بدون درد و بدون نیاز به جراحی خارج می شوند.
زمان خارج سازی پین
مدت زمان باقی ماندن پین – برخی از این ایمپلنت های ارتوپدی تا آخر عمر فرد در بدن وی باقی می ماند. این نوع تجهیزات یا طوری طراحی شده اند که پس از مدتی در بافت های بدن جذب و جایگزین می گردد و یا خود جایگزین قسمتی از استخوان و یا بافت بدن شده اند، مانند پیچ های قابل جذب، پیچ هایی که برای نگهداری اتصال تاندون یا رباط بکار می روند و یا پروتزهای تعویض مفصل. در مورد سایر ایپلنت ها مانند پین، پیچ و پلاک و میله های داخل کانال استخوانی (نیل اینترامدولی) برحسب محل بکار رفته و نیز سن فرد تصمیم گیری می شود.
عوارض
عفونت محل پین می تواند مهم ترین عارضه پین گذاری باشد. تحقیقات نشان داده اند که شیوع این عارضه به تکنیک پین گذاری وابسته است.
واکنش های پاتولوژیک نسبت به ایمپلنت های کار گذاشته شده. مطالعات مختلفی در مورد اثرات موضعی و سیستمیک سخت افزارهای ارتوپدی انجام شده است که از حساسیت به فلزات ( نیکل، کبالت و کرومیوم ) ایمپلنت ها، اثرات سطحی پوستی (شامل اگزما، کهیر، تاول و واسکولیت) و واکنش های ایمنی که بیشتر در اطراف ایمپلنت ها شروع شده و به اطراف پیشرفت داشتند و باعث درد و التهاب شده بودند را گزارش کرده اند.
علل بروز عوارض
- ویژگیهای آناتومیکال استخوان : استخوان جزو کم خون ترین بافتهای بدن می باشد لذا برخی از انواع جراحی های اورتوپدی برای بروز عفونت محل زخم مستعدتر هستند
- بیماری های زمینه ای مثل دیابت و نارسایی کلیه یا مصرف داروهای سرکوب کننده ایمنی
- تکنیک جراحی و به ندرت آلوده بودن محیط اتاق عمل نیز در افزایش احتمال بروز عفونت موثرند
تظاهرات بالینی عفونت در ناحیه پین گذاری شده ممکن است شامل:
- افزایش درد
- گرما ، قرمزی و تورم در اطراف ناحیه آسیب دیده
- ترشحات سروزی
- التهاب اطراف پین
درمان عوارض
- خارج کردن پین و در برخی موارد دبریدمان جراحی
- تجویز آنتی بیوتیک خوراکی و یا وریدی
دکتر سلیمانها
متخصص ارتوپدی و فوق تخصص جراحی زانو ( mehran soleymanha )
استاد تمام گروه ارتوپدی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و عضو انجمن جراحان زانو و آسیب های ورزشی
کلینیک زانوی رشت (rasht knee clinic)
