جوش نخوردن شکستگی استخوان  (nonunion)

جوش نخوردن شکستگی استخوان :  در برخی موارد (1.9% شکستگی ها) پس از جراحی یا درمان های غیر جراحی استخوان جوش نمی خورد که به این موارد جوش نخوردن شکستگی استخوان یا nonunion گفته می شود. همچنین در مواردی که جوش خوردن استخوان با تاخیر صورت گیرد به آن Delayed Union یا دیر جوش خوردن می گویند.

جوش خوردن شکستگی استخوان

برای این که شکستگی استخوان جوش بخورد ، استخوان نیاز به ثبات و پایداری، جریان خون مناسب و مواد غذایی دارد.اختلال در هر یک از این 3 مورد می تواند باعث جوش نخوردن شکستگی استخوان یا نان یونیون (nonunion) بشود.

ریسک فاکتورهای جوش نخوردن استخوان:

1. استعمال دخانیات و نیکوتین (در هر فرمی مثل سیگار، یا پچ های نیکوتینی) سرعت جوش خوردن شکستگی را کم نموده و احتمال جوش نخوردن شکستگی استخوان را افزایش می دهد.
2. عفونت
3. پوکی استخوان
4. دیابت
5. کمبود های تغذیه ای مانند کمبود ویتامین D، پروتئین، کلسیم، فسفر و روی
6. هایپوتیروئیدیسم (کم کاری تیروئید)
7. مصرف داروهایی مانند داروهای ضد التهابی (آسپیرین، ایبوبروفن) و پردنیزون (گلوکوکورتیکوئیدها)
8. شکستگی های باز
9. ماهیت شکستگی ها مانند شکستگی باز – شکستگی پاتولوژیک (شکستگی مرضی)
10. تکنیک نامناسب جراحی (جا اندازی نامناسب – فیکساسیون نامناسب)

انواع جوش نخوردن شکستگی استخوان

جوش نخوردن استخوان ها دو نوع دارد:

• هایپرتروفیک (Hypertrophic)

در نوع هایپرتروفیک، دو سر استخوان در محل شکستگی بزرگ و حجیم می شود ولی بهم جوش نمی خورد. در واقع به علت حرکت مکرر قطعات شکسته نسبت به هم، اجازه متصل شدن کال های تشکیل شده به هم داده نمی شود.

بهترین روش درمان این وضعیت بی حرکت کردن قطعات شکسته شده است.

درنوع هایپرتروفیک استخوان ها از خونرسانی کافی برخوردارند.

• آتروفیک (Atrophic)

در نوع آتروفیک دو سر استخوان در محل شکستگی نازک می شوند و به شکل نوک مداد در می آیند. این نوع جوش نخوردن استخوان به علت خونرسانی ناکافی به استخوان ها می باشد.

درمان نوع آتروفیک معمولا پیوند استخوان می باشد.

علائم جوش نخوردن استخوان

1. درد در محل شکستگی. این درد مدتی پس از فروکش کردن درد ناشی از شکستگی ایجاد می شود.
2. تورم در محل شکستگی
3. محدودیت حرکت در مفاصل اطراف شکستگی

تشخیص جوش نخوردن شکستگی استخوان (nonunion)

برای تشخیص جوش نخوردن شکستگی استخوان از روش های تصویر برداری مانند: گرافی ساده و CT اسکن  استفاده می شود.

درمان جوش نخوردن شکستگی استخوان (nonunion)

• درمان های غیر جراحی

استفاده از برخی مکمل های دارویی و داروها در کنار تغذیه مناسب می تواند روند جوش خوردگی را تسریع کند. مهمترین این مکمل ها و داروها عبارتند از:

1. مواد معدنی (مانند کلسیم، فسفر، روی، منیزیم)
2. ویتامین ها (مانند ویتامین D، ویتامین C، ویتامین K)
3. پروتئین
4. داروهای آنالوگ هورمون پاراتیروئید (مانند فورتئو و سینوپار)

• درمان های جراحی

1. پیوند استخوان

پیوند استخوان بیشتر در بیمارانی که دچار جوش نخوردگی نوع آتروفیک شده اند استفاده می شود. برای پیوند استخوان می توان از بافت استخوانی خود بیمار یا اتوگرافت (Autograft) و یا از استخوان فرد متوفی آلوگرافت (Allograft) استفاده نمود.

2. فیکساسیون داخلی

از این روش در بیمارانی که دچار جوش نخوردگی هایپرتروفیک به دلیل حرکت مکرر قطعات استخوانی شده اند استفاده می شود. در این بیماران با کارگذاری ایمپلنت های داخلی قطعات استخوانی کنار هم تثبیت و بی حرکت نگه داشته می شوند.

3. فیکساسیون خارجی

اصول این روش هم مانند روش تثبیت داخلی است با این تفاوت که برای بی حرکت کردن قطعات جوش نخورگی استخوان از یک فیکساتور خارجی استفاده می شود. از این روش بیشتر در مواردی استفاده می شود که قسمتی از استخوان کلا در محل جوش نخوردگی وجود ندارد و یا در محل جوش نخوردگی استخوان عفونت مزمن ایجاد شده است.

همراهان عزیز برای مشاهده شکستگی پلاتو تیبیا کلیک کنید.

برای مشاهده دیگر شکستگی هایی اطراف زانو کلیک کنید.

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت