عوارض عروقی در زانوی شناور

عوارض عروقی در زانوی شناور

زانوی شناور تقریباً همیشه به دنبال ترومای با انرژی بالا بخصوص تصادفات ناشی از وسایل نقلیه موتوری اتفاق می افتد . با توجه به شدت بالای ترومای وارده به اندام ، معمولاً به طور همزمان با آسیب های وسیع لیگامانهای مفصل زانو و نسج نرم همراه است، از این رو درمان آن یک چالش بزرگ در ارتوپدی محسوب می شود. 

شکستگی تنه استخوان ران، شکستگی پلاتو و تنه استخوان تیبیا محدوده زانوی شناور را تشکیل می دهند.

با توجه به اینکه زانوی شناور در اغلب موارد بر اثر حوادث موتوری ایجاد می شود ، زانوی شناور در زنان نسبت به مردان شیوع کمتری دارد . همچنین در گروه سنی 40 – 21  سال بیشتر شایع است.

میزان بروز ضایعات عروقی 

در تعداد قابل ملاحظه ای از بیماران مبتلا به بیماری به طور همزمان آسیب های متعددی در زانو وجود دارند که با معاینه دقیق بیماران زیر بیهوشی، پس از ثابت نمودن شکستگی ها و بررسی های بیشتر می توان این ضایعات را  تشخیص و درمان نمود.

یکی از مهمترین عوارض زانوی شناور ضایعات عروقی همراه می‌باشد . این عارضه می تواند با اختلال عروق و ایسکمی اندام ، هم در بدو مراجعه و هم در طول درمان همراه باشد. شدت این آسیب براساس نوع و میزان نیروی وارده متفاوت می باشد.

آسیب عروقی در دررفتگی پشتی زانو 40-20 درصد ، در شکستگی های سوپراکوندیلار و پلاتوی تیبیا برحسب نوع و میزان جابه جایی شکستگی 50 – 12 درصد گزارش شده است. در زانوی شناور در حدود 20 درصد بیماران با آسیب عروق همراه است و در برخی موارد منجر به قطع عضو می شود.

تشخیص ضایعات عروقی در زانوی شناور

تقریباً تمام اختلالات حاد عروقی اندام در دو هفته اول پس از بروز ضربه مشخص می شوند.

در تشخیص آسیب های عروقی ناشی از ترومای اندام، آنژیوگرافی به عنوان استاندارد طلایی مطرح است.

درمان ضایعات عروقی در زانوی شناور

به طور کلی شکستگی دررفتگی های اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی باید سریعاً تشخیص داده شوند و مورد درمان قرارگیرند. در موارد زانوی شناور نیز درمان آسیب عروقی همراه، اولویت دارد چون در صورت تاخیر درمان، منجر به سندروم کمپارتمان و نکروز عضلانی و در نهایت ، حتی با حفظ اندام ، موجب معلولیت دایمی فرد می شود. در مواردی که آسیب عروق همراه با زانوی شناور منجر به قطع عضو شود عوارض جبرا ن ناپذیر فردی و اجتماعی ایجاد می شود.

اگر علایم شدید عروقی هماتوم نبض دار، خونریزی شدید و یا ایسکمی حاد اندام باشند جراحی اورژانس شامل  فیکساسیون شکستگی و ترمیم عروق لازم است. اگر موارد علایم خفیف مثل هماتوم کوچک، خونریزی کم، همراه بودن آسیب عصبی و یا اختلاف فشار شریانی دو اندام با سونوگرافی داپلر در حد 10 % باشد، می توان صبر کرد و ارزیابی های بیشتر انجام داد.

ابتدا باید عروق ترمیم شوند و بعداً شکستگی فیکس شود، مگر اینکه شکستگی بی ثبات و جااندازی آن مانور شدیدی لازم داشته باشد که در این حالت برای جلوگیری از صدمه به بخیه های عروق، اول شکستگی فیکس می گردد.