بیشتر موارد جراحی های استئوتومی در ناحیه پروگزیمال تیبیا (۷۰ %) و دیستال فمور(۱۰-۵ %) انجام می شوند ، در برخی موارد پیچیده ، هنگامی که استئوتومی در یک سطح (در بالا یا زیر مفصل زانو) به طور مناسب ناهنجاری را برطرف نکند ، ممکن است برای حل مشکل به ترکیبی از هر دو روش نیاز داشته باشیم که تحت عنوان استئوتومی مضاعف (double osteotomy) نامیده می شود.
در موارد دفرمیتی همزمان قسمت پروگزیمال و دیستال اندام امکان اصلاح کامل با یک سطح استئوتومی وجود ندارد.
مفصل هیپ، زانو و مچ پا ارتباط عملکردی نزدیکی با هم دارند و بدراستایی (Mal alignment) در یکی از مفاصل بزرگ تحمل کننده ی وزن می تواند باعث اختلال کارکردی در سایر مفاصل شود. همچنین مطالعات بیومکانیک نشان داده اند که دفرمیتی والگوس و واروس باعث افزایش بار مفصل تیبیوفمورال در مدیال و لترال می شود. به طور کلی اهداف اصلی این جراحی صرف نظر از نوع استئوتومی ( بالای تیبیا، پایین فمور یا هر دو )، اصلاح بدشکلی و تغییر زاویه مفصل زانو (joint obliquity) ، جلوگیری از پیشرفت تخریب کمپارتمان زانو ، اصلاح راستای کلی اندام تحتانی و طبیعی شدن محور مکانیکی اندام می باشد.
این جراحی می تواند با تسکین درد و بازگرداندن عملکرد زانو مشکلات تحرک را بهبود دهد، از آسیب بیشتر مفصل زانو جلوگیری کند و خطر بروز علائم شدیدتر را کاهش دهد. علاوه بر این، در بیمارانی که فعالیت جسمی قابل توجهی دارند یا جوان هستند، نتایج طولانی مدت چشمگیری دارد و نیاز آنها به تعویض مفصل زانو را به میزان زیادی به تأخیر می اندازد.
برای مشخص کردن اینکه استئوتومی مضاعف به طور دقیق برای چه بیمارانی با چه مقدار واروس مناسب است ، لازم است زانو به دقت مورد بررسی قرار گیرد و ارزیابی دقیقی از میزان انحراف سطح مفصلی ، محل اصلی دفورمیتی و عوامل دخیل در ایجاد آن صورت گیرد.
اگر استئوتومی در محل مناسب صورت نگیرد، محور مکانیکی اندام اصلاح می شود ولی در مفصل زانو شیب ایجاد می گردد.
موارد اندیکاسیون جراحی استئوتومی در دو سطح دیستال فمور و پروگزیمال تیبیا (double osteotomy) عبارتند از:
- بدراستایی شدید اندام در فمور و تیبیا
- موارد شدید واروس بیش از 10درجه
- بیماران دارای ژنوواروم همراه با خم شدگی (Bowing) قسمت میانی تیبیا
- بیماران دارای افزایش زاویه ی LDTA ( Distal tibial angle)
- درمان دفرمیتی ها ی پیچیده در بیماران دچار بیمار یهای متابولیک و نیز در بیماران دچار استئوژنز ایمپرفکتا
استئوتومی در دو سطح نسبت به استئوتومی پروگزیمال تیبیا و یا دیستا فمور ، دارای مشکلات تکنیکی و عوارض بیشتر است . این عوارض ممکن است شامل مواردی همچون کاهش دامنه حرکت زانو باشد.
در این قسمت نمونه ای از عمل جراحی استئوتومی مضاعف را مشاهده می نمایید:
