زانوی شناور توصیف شکستگی توأم بالا و پایین مفصل زانو در یک طرف بدن است. زانوی شناور عموماً به دلیل ترومای با انرژی بالا به خصوص تصادفات ناشی از وسایل نقلیه موتوری اتفاق می افتد.
احتمال بروز شکستگی های باز در یک یا هر دو محل شکستگی بالاست( حدود 70-50 درصد). شایعترین حالت ترکیب شکستگی بسته استخوان ران با شکستگی باز استخوان تیبیا است.
با توجه به مکانیسم آسیب و شدت ترومای وارد شده به اندام، احتمال آسیب همزمان در مفصل زانو وجود دارد که متعاقب آن، ترومای شدید بافت نرم، آسیب مفصلی لیگامان و منیسک ها ، جوش نخوردن شکستگی ، آسیب نورواسکولار (مانند عصب پرونئال) و ضایعات عروقی (عمدتا شریانهای popliteal و posterior tibial arteries) احتمال بالایی دارد.
شدت آسیب بر اساس نوع و میزان نیروی وارده متفاوت می باشد. شایعترین آسیب لیگامـانی براسـاس معاینـه بالینی در زانو، آسیب ACL و MCL و بیشترین میزان محـدوده حرکتـی زانو و کمترین آسیب لیگامانی در موارد شکستگی های دیافیزیال است.
- شکستگی های داخل مفصل : احتمال آسیب عناصر مفصلی در این بیماران بیشترمی باشد.
- شکستگی های خارج مفصلی : هر دو شکستگی ران و ساق و درگیری مفصل زانو ندارند، به نظر میرسد آسیب همزمان در عناصر لیگامان نیز وجود داشته باشد.
علائم
در معاینه بالینی ، معمولاً در هر دو محل شکستگی استخوان ساق و استخوان ران ، همراه با کوتاه شدن اندام مبتلا ، حساسیت به لمس و درد شدید وجود خواهد داشت.
ارزیابی
روشهای مختلفی در ارزیابی همزمان آسیبهای زانو در بیماران با زانوی شـناور کـه شکـستگی خـارج مفـصلی دارند وجود دارد که ساده ترین آنها انجام معاینه در اتاق عمـل و تحت بیهوشی پس از ثابت نمودن شکستگیها می باشد. معاینه بیماران زیر بیهوشی پس از ثابت نمودن شکستگیهـا تا حدودی می تواند مشخص کننده آسیبهای لیگامانی باشد. همچنین در پیگیــریهــای بعــدی مــی تــوان از روشهــای مختلــف تصویربرداری مانند ام آرآی وآرتروگرافی و… استفاده نمود. وضعیت عصبی عروقی نیاز به معاینه کامل دارد.
عوارض
- درمان نامناسب می تواند باعث عفونت ، جوش نخوردن ، بدجوش خوردن و محدودیت حرکتی زانو گردد. این عوارض می تواند به اختلال عملکردی منجر شود و غالباً نتایج ناخوشایند ایجاد می کند
- در کودکان آسیب اپی فیز می تواند بر روی صفحات رشد باز تأثیر منفی بگذارد و کودک را مستعد اختلاف طول اندام و ناهنجاری های زاویه ای می کند.
درمان
لازم است شکستگی ها در اولین فرصت تثبیت شوند تا بازتوانی بیمار هر چه سریعتر آغاز گردد. روشهای مختلفی برای تثبیت وجود دارد و شکستگی های پیچیده تر ممکن است به اقدامات تهاجمی بیشتری نیاز داشته باشد. روش های جراحی مختلفی برای درمان شکستگی بیماران زانوی شناور شرح داده شده است که به عوامل مختلفی بستگی دارد:
- شکستگی با زخم یا بدون زخم
- نوع الگوی شکستگی
- محل شکستگی
- میزان خردشدگی شکستگی
- بلوغ اسکلت
- میزان آسیب بافت نرم
شکستگی های استخوان ران معمولاً با استفاده از یکی از سه گزینه جراحی می شوند:
- intramedullary nailing
- compression plate screws
- External Fixator
تثبیت خارجی (External fixation) شایعترین گزینه در مورد شکستگی باز استخوان تیبیا است. Plate screws یا locked intramedullary nails می توانند در سایر موارد شکستگی های استخوانی تیبیا استفاده شوند.
