عملکرد منیسک های زانو

0 3,082 زمان تقریبی مطالعه 2 دقیقه

عملکرد منیسک های زانو (بخش دوم)

همانطور که در بخش اول گفته شد منیسک های زانو بافت هایی از جنس ساختمان غضروف رشته ای (فیبروکارتیلاژ) هستند که به بافت غضروف شبیه ، اما به مراتب محکم تر از آن و با خاصیت ارتجاعی زیاد مثل لاستیک هستند.آنها مانند بالشتکی در بین دو استخوان اصلی تشکیل دهنده مفصل زانو، یعنی بین استخوان ران (فمور) و ساق (تیبیا) قرار گرفته اند.منیسک‌ های زانو در مقطع، مثلثی شکل بوده و در حاشیه‌ها ضخیم‌تر هستند.بخش محیطی منیسک‌ها حاوی عروق خونی بوده که از طریق کپسول مفصلی و سینوویوم صورت می‌گیرد. این نواحی به هنگام آسیب قدرت ترمیم دارند.

وظیفه اصلی منیسک ها جذب شوک های ضربه ای است که به زانو وارد می شود.

در موقع دویدن هر بار که کف پای ما به زمین می رسد، استخوان تیبیا (ساق) و فمور (ران) در محل مفصل زانو به شدت به یکدیگر کوبیده می شوند و مینیسک با قرار گرفتن بین این دو استخوان شدت این ضربه را کاهش می دهد.یک توپ را تصور کنید که روی یک سطح صاف قرار گرفته است، این توپ انتهای استخوان فمور است و آن سطح صاف سر استخوان تیبیا. منیسک‌ها در واقع به دور انتهای گرد استخوان فمور می‌پیچند، و فضای میان آن و کف استخوان تیبیارا پُر می‌کنند.

منیسک‌های زانو به توزیع وزن استخوان ران روی استخوان تیبیا هم کمک می‌کنند.

اگر منیسک‌ها وجود نداشتند، هر وزنی که روی استخوان فمور وارد می‌شد، روی یک نقطه از استخوان درشت نی منتقل می‌شد.
اما با وجود این منیسک‌ها، وزن روی تمام سطح کفه بالایی استخوان تیبیا توزیع می‌شود.این توزیع وزن به وسیله منیسک‌ها اهمیت زیادی دارد،زیرا از وارد آمدن فشار بیش از حد بر غضروف مفصلی در انتهای استخوان‌ها جلوگیری می‌کند.فشار بیش از حد بر غضروف مفصلی می‌تواند به سطح آن آسیب برساند و باعث تحلیل آن در طی زمان شود.

منیسک های زانو -توزیع وزن به کمک منیسک — توزیع وزن به کمک منیسک

منیسک‌های زانو علاوه بر محافظت از غضروف مفصلی، به رباط‌ها کمک کنند تا زانو را پایدار نگه دارند.

منیسک‌ داخلی نقش عمده ای در جلوگیری از لغزش تیبیا به جلو می گردد و نقش کمکی برای ACL دارد.بنابراین در کسانی که دچار پارگی رباط صلیبی قدامی می شوند و درمان نمی شوند به مرور زمان منیسک داخلی آنها دچار کندگی از طرف خلف می گردد.